دچــآر باید بود..

گیرم که هم نیابم، شادم به جستجویش!

دچــآر باید بود..

گیرم که هم نیابم، شادم به جستجویش!

کمتر چیزی به اندازه ی یک کامنت سرسری ظاهر زشتی دارد

پنجشنبه, ۲۷ ارديبهشت ۱۳۹۷، ۰۶:۲۹ ب.ظ


در نوشته ی قبلی در مورد انتخاب عنوان حرف زدم. میخواستم راجع به مهارت کامنت نویسی و  چرایی سخت بودن جواب به کامنت ها هم بنویسم اما قبل از من شاهین کلانتری بیشتر حرفها را زده و من همانها را نقل میکنم.
 اگر برای خودتان و نویسنده ی یک وبلاگ احترام قائل هستید یا کامنت نگذارید یا سعی کنید این موارد را به مرور و با تمرین (و با توجه به اینکه پیشرفت یک روند تدریجی ست) رعایت کنید. منظورم این است که نگذارید خواندن این نکات و کمال گرایی باعث شود که دیگر هیچ کجا و هیچ وقت نظر ندهید. بیش تر اوقات میتوان به سادگی تفاوت کسی که در حال حاضر در کاری خوب نیست اما اهمیت میدهد و برایش تلاش میکند را با کسی که به بد یا سرسری بودنش بی اعتناست، فهمید.


چند جملهٔ پراکنده در اهمیت کامنت نویسی:

۱

کامنت: نوعی از نویسندگی دیجیتال که می‌تواند مهم و مؤثر باشد.

۲

با کامنت گذاشتن برای محتوای موردعلاقه‌مان، از محتواهای مفیدی را که در اینترنت می‌بینیم حمایت می‌کنیم و از این منظر می‌توانیم در توسعهٔ کیفیت محتوای دیجیتال سهیم باشیم.

۳

کامنت‌نویسی یکی از بهترین تمرین‌ها برای نوشتن و اظهارنظر است. کامنت‌نوشتن قوهٔ استدلال ما را قوی‌تر می‌کند. گاهی لازم است برای نوشتن یک کامنت حسابی عرق بریزیم و لای چند تا کتاب را باز کنیم.

۴

بهتر است ساختار مشخصی را برای کامنت‌هایمان در نظر بگیریم و سعی کنیم نظرمان مقدمه، بدنه و نتیجه‌گیری داشته باشید. حتی به‌مرور زمان در جنس نوشتن و نوع اظهارنظر و ساختار کامنت می‌توانیم به سبک کامنت‌نویسی خودمان برسیم و مخاطبانی را بیابیم که زیر پست‌ها دنبال کامنت های ما می‌گردند.

۵

کامنت یکی از روش‌های کم‌هزینه و عالی برای شبکه‌سازی و برقراری رابطه‌های دوستان و حرفه‌ای است. پیشرفت در اینترنت و پذیرفته شدن در دنیای آنلاین، مانند هر دوستی و رابطهٔ رو به رشد و ارزشمندی، نیازمند تلاش است.

۶

یک کامنت خوبی گاهی می‌توان مفیدتر از اصل پست باشد، کامنت را نباید زائده‌ای اضافی و کم‌اهمیت بدانیم.

۷

مهارت در کامنت‌نویسی و تداوم در آن می‌تواند نقش به سزایی در ایجاد برند شخصی ما در فضای دیجیتال داشته باشد.

۸

با کامنت‌نوشتن جسارت ما برای اظهارنظر و ارتباط بیشتر و بیشتر می‌شود.

۹

عاملی اصلی موفقیت در کامنت گذار ارزش‌آفرینی است. کامنت باید ارزش‌آفرین و مفید باشد. کامنت ما باید ارزش تازه‌ای را به مطلب اضافه کنند و باعث بهبود آن پست شود. کمک به تولیدکننده اثر و دیگر مخاطبان آن پست فقط با ارزش‌آفرینی ممکن می‌شود.

۱۰

سعی کنیم در کامنت از تجارب شخصی و مصداق‌هایی که در زندگی تجربه کرده‌ایم بنویسم. نقل داستان‌های شخصی‌مان کامنت‌هایمان را خواندنی‌تر می‌کند. یک کامنت‌نویس حرفه‌ای باید قصه گوی خوبی باشد.

۱۱

بهتر است قطعی نظر ندهیم، سعی کنیم قبل از هر اظهارنظری از کلمات و جمله‌هایی مانند «شاید»، «احتمالاً»، «من فکر می‌کنم» و «به گمان من» استفاده کنیم.

۱۲

تا جایی که می‌توانیم با دقت و حوصله کامنت بگذاریم. بهتر است حداقل یک‌بار پیش‌نویس اول کامنت را مرور کنیم. سعی کنیم جمله‌هایمان را سلیس رو روان کنیم، برای خواندنی‌تر شدن کامنت‌هایمان بهتر است شکسته ننویسم.

۱۳

هیچ عیبی ندارد اگر برای نوشتن یک کامنت دو روز فکر کنیم و بعد بیایم آن را بنویسم، اگر در نوشتن کامنت شتاب‌زده عمل نکنیم و زمان بیشتری برای نگارش هر کامنت بگذاریم به طرز مشهودی نسبت به دیگران متمایز می‌شویم.

۱۴

اگر استراتژی مناسبی برای کامنت‌نویسی داشته باشیم پس از مدتی به یک نظر قابل‌پیگیری تبدیل می‌شویم و کامنت‌هایمان نقش تعیین‌کننده و مهمی پیدا می‌کنند.

۱۵

در گذاشتن لینک و نقل منابعی که در کامنت‌هایمان گذاشته‌ایم امساک نکنیم. یک از ویژگی‌های کامنت‌های ارزش‌آفرین معرفی منابع معتبر است، اگر محتوای مفید دیگری را به نویسنده پست و مخاطبان معرفی کنیم آن‌ها ما را هرگز فراموش نمی‌کنند.

۱۶

کانال‌های تلگرام به دلیل برخوردار نبودن از امکان ثبت کامنت بازگشتی کامل به دورهٔ عقب‌افتادهٔ مونولوگ محسوب می‌شوند، مابقی شبکه‌های اجتماعی و پلتفرم‌ها هم اوضاع بهتری ندارند. در چنین فضاهایی کامنت‌ها اگر فحش و توهین نباشد عبارت‌های بی‌رنگ‌وبوی کوتاهی مثل «خوب بود» و «عالی بود» و… هستند.

۱۷

با نام و نام خانوادگی کامل خودمان کامنت بگذاریم، در این صورت با دقت و سختگیری بیشتری می‌نویسیم.

۱۸

سعی کنیم کامنت‌هایمان ملموس باشند، از مثال‌های بیشتری بهره بگیریم و بخش‌های انتزاعی را کم‌تر کنیم.

۱۹

فقط به «خوشم آمد» و «بدم آمد» اکتفا نکنیم و سعی کنیم دلایل موافقت یا مخالفت خودمان را تبیین کنیم.

۲۰

نوشتن کامنتی ارزش‌آفرین کم‌اهمیت‌تر از نوشتن یک یادداشت نیست. با کامنت گذاشتن می‌توانیم برند شخصی‌مان را بسازیم، ارتباطات مؤثری ایجاد کنیم و رأی و نظر خودمان را به شکل بهتری مطرح کنیم.

۲۱

اگر وبلاگ یا سایت داشته باشید اهمیت و جایگاه کسانی که کامنت‌های مفید و خوب می‌گذارند بهتر می‌فهمید. ما با کامنت گذاشتن خودمان را در ذهن دیگران جا می‌اندازیم.

۲۲

کامنت‌نویسی یک تمرین عالی برای تولید محتوا است، پس بهتر است جوانب مختلف آن را از دیدگاه مخاطب بسنجیم و فکر کنیم در حال نوشتن پستی برای وبلاگ شخصی خودمان هستیم.

۲۳

سؤالات تازه‌ای را مطرح کنیم، گاهی مطرح کردن سؤالات تازه‌ای که باعث فکر کردن به جنبه‌های دیگری از پستی که در آن کامنت گذاشته‌ایم از هر نوع اظهارنظری مفیدتر است.

۲۴

سعی کنیم قبل از نوشتن کامنت تمام کامنت‌های قبلی آن پست را بخوانیم.

۲۵

اگر مطلبی را سرسری خوانده‌ایم کامنت نگذاریم.

۲۶

اهمیت مرتبط بودن کامنت با محتوای پست موضوعی بسیار جدی و مهم است.

۲۷

موضوعات شخصی را با ایمیل یا از طریق بخش تماس با ما با تولیدکننده محتوا در میان بگذاریم.

۲۸

کامنت نویسی یک روش عالی برای یادگیری بهتر و تثبیت دانسته‌ها در ذهن است.

۲۹

به نظر می‌رسد در سال جدید بهتر است زمان بیشتری را صرف تقویت مهارت کامنت نویسی‌مان کنیم. کامنت‌گذاری از مهارت‌های مفیدی که روی مهارت‌های دیگر ما از جمله نگارش تحلیل و برند سازی تأثیر جدی می‌گذارد.

۳۰

شاید تعجب کنید و بگویید این‌همه دستورالعمل برای نوشتن چیز ساده‌ای مثل کامنت؟

بله اگر می‌خواهیم کامنت‌های تأثیری فراتر از نظرات بی‌رنگ‌ و بو داشته باشد باید به آن‌ها به شکل اثرانگشتی ببینیم که برای همیشه در دنیای اینترنت می‌ماند آن‌وقت شاید نگاه دیگری به کامنت نویسی پیدا کنیم.



  • موافقین ۱۰ مخالفین ۰
  • پنجشنبه, ۲۷ ارديبهشت ۱۳۹۷، ۰۶:۲۹ ب.ظ
  • Mohammad Mahdi ..

نظرات  (۲)

سلام
اغلب موارد رو سعی کردم مراعات کنم در چند سال اخیر...
مخصوصا اینکه بریم فکر کنیم و زود ذیل هر نوشته حاضری نزنیم که بله منم هستم. گاها برام پیش اومده چندین ماه بعد به قطعیت و نتیجه رسیدم که نظرم این هست و بعد اومدم کامنت نوشتم.
خوندن این پست باعث شد کمی شک کنم به اینکه بسته بودن بخش کامنت های وبلاگ من کار درستی هست یا خیر.
پاسخ:
سلام
بله من هم همیشه دقت کردم به این موضوع که شما با تاخیر خودخواسته راجع به موضوعات نظر دادید و این کاملا در کیفیت گفتارتون مشهوده....
ظاهرا نتیجه‌ی مطلب خوبت این بوده که کسی جرئت کامنت گذاشتن نداشته باشه! و در واقع خود من هم بیشتر به قصد شکوندن این فضا کامنت می‌ذارم تا این که از روی جرئت باشه. تا این لحظه به جز من ۶ نفر مطلبت رو تایید کردن و کامنتی وجود نداره!
تمامی مواردی که نوشتی رو احتمالا تایید می‌کنم، ولی دلایلی هم دارم برای این که چرا گاهی کامنت گذاشتن بدون رعایت این نکات بهتر از کامنت نذاشتن و حتی ضروریه. 
خوب یا بد فضای عمومی وبلاگ‌ها بیش از این که مورد بحث باشه، فضای دوگانه‌ی تایید یا عدم توجهه. در واقع من و احتمالا خیلی‌های دیگه با مطالبی رو‌به‌رو میشیم که یا نوشته‌ها رو تایید می‌کنیم و یا اصلا موضوع مورد بحث من نیست. کلمه‌ی بهتری که می‌تونستم استفاده کنم این بود که مطالب عموما بحث برانگیز نیست. و این موضوع رو می‌شه تا حدی از تعداد رأی‌های موافقت و مخالفتی که پای مطالب ثبت می‌شن دید. اکثر مطالب تقریبا رأی مخالفی ندارن. ( داخل پرانتز اضافه کنم که بحث‌برانگیر  نبودن مطالب لزوما ضعف نیست‌. تو می‌تونی از فواید آدم نکشتن بنویسی و مخالف چندانی نداشته باشی، یا یک مطلب تاریخی یا علمی بنویسی که بحثی هم شکل نمیده). خب تو این فضا اگه تو ۵۰ مطلب بسیار خوب بنویسی و من از هر پنجاه تاش لذت ببرم و استفاده کنم و واکنشم صرفا کلیک کردن روی گزینه‌ی موافقت باشه، چیزی کم خواهد بود. در واقع با یک مثال خیلی پرت، تو ممکنه شبیه کارگردانی بشی که میلیون‌ها آدم پای فیلمش می‌شینن ولی وقتی از خونش می‌ره بیرون هیچ کس جمله‌ای راجع به فیلمش بهش نمی‌گه. من به شخصه فکر می‌کنم این کار انگیزه‌‌ی یک کارگردان یا وبلاگ‌نویس رو تا حدی کاهش میده. برای همین سعی می‌کنم حتی اگه شده با یک جمله به نویسنده یادآوری کنم که مطالبش رو می‌خونم و اگه امکانش باشه فضای وبلاگ رو از مونولوگ خارج می‌کنم. از طرف دیگه نوشتن یک کامنت، حتی به سادگی مرسی یا متشکر یا موافقم بقیه خواننده‌ها رو ترغیب می‌کنه که کامنت بذارن. وبلاگ‌های زیادی وجود دارن که مطالب مفیدی دارن و خواننده‌هاشون هم تعدادشون کم نیست ولی پای اکثر مطالبشون حتی یک کامنت هم نیست. این باعث می‌شه بیشتر شکل یک متروکه داشته باشن که نویسنده‌ای برای دل خودش می‌نویسه و بعد از مدتی هم قید نوشتن رو می‌زنه. 
برای همین فکر می‌کنم اگرچه تک‌تک مواردی که نوشتی درست و مهمن، اما باید این جمله رو بهش اضافه کنم. گاهی کامنت گذاشتن بدون رعایت این نکات، بهتر از کامنت نداشتنه. 
پاسخ:
سلام
کامنتتون مصداق خوبی برای نکته  6 هست و من فکر میکنم واقعا چیزی به متن اصلی اضافه کرده.

من با حرف هاتون موافقم. طببیعتا داشتن کامنت های ساده بهتر از "هیچ" هست..و گاهی همین کامنت های ساده فضا رو برای بحث های جدی تر آماده میکنه.
ولی خب بنا به سلیقه افراد و با گذشت زمان ممکنه نگاه به این قضیه متفاوت باشه...مثلا خود من الان همین "هیچ" رو به کامنت های ابلهانه و سرسری و بی رنگ و بو ترجیح میدم. من اصلا دلم نمیخواد فضای زیر متن های منتشر شده ام جای کلمات آدمهای بی توجهی باشه که متن رو به درستی نخوندند یا درک نکردند...یا جایی برای تبلیغ و جلب توجه...نظر شخصی من اینه که کامنت یا باید ارزش آفرین باشه یا شامل یک تعریف خوشایند و مطبوع از محتوا یا نویسنده...یا حاوی تایید یک انسان کاربلد، متخصص یا امتحان پس داده.

به نظر من حتی یک تعریف ساده هم باید شمایل خاصی داشته باشه و منحصر به فرد باشه. مرتبط با متن. و تایید هم باید با دقت انجام بشه. هرچند با تعداد کلمات کم.


اما قشنگ ترین نکته ای که در کامنتتون بهش اشاره کردید اینه:  اینکه فضای عمومی وبلاگ‌ها بیش از این که مورد بحث باشه، فضای دوگانه‌ی تایید یا عدم توجهه. مطالب عموما بحث برانگیز نیستند.
این نکته ای که کمتر رسانه ای بهش توجه میکنه. آدم هایی که من (یا هر رسانه ی دیگه ای رو دنبال میکنند ) به طور کلی آدمهای همسو با من هستند. برای همین مثلا اگه من در مورد قباحت فحاشی در وبلاگم بنویسم یک مطلب کاملا خنثی خواهد بود...چرا؟ چون عموم آدمهایی که من رو دنبال میکنند شبیه من آدمهای بد دهنی نیستند. نه حرف تازه ای خواهد بود و نه تغییری ایجاد میکنه. نویسنده باید به نیاز های مخاطبش آگاه باشه و به شکلی منطقی جنجال به پا کنه!
برای همین من هم بارها به دوستان وبلاگ نویسم گفتم مطلبی که بهش اشاره کرد حرف درستیه...اما نا به جا و بی فایده ست. قطعا خودم هم جاهایی این خبط رو کردم.

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی