فکر میکنم دیگه از کسب و کارهای داخلی که بدون هیچگونه اعتراضی از اینترنت ملی به جای اینترنت بینالملل برای ادامه ارائه خدماتشون بهره میگیرند، استفاده نکنم. چه اونهایی که پیش از این از اونها استفاده میکردم شامل بیان، اسنپ، تپسی، دیجی کالا، ترب، فرادرس، تیوال، نشان و چه اون اپلیکیشنها و پلتفرمهای معلومالحالی که در هرصورتی حاضر به استفاده از خدماتشون نبودم، مثل نماوا و فیلمیو، سروش و روبیکا و بله و ...واقعیت اینه که بیشتر این کسبوکارها هیچ ارزشی برای شما یا حتی برای حریم خصوصی و اطلاعات شخصیتون قائل نیستند و این مسئله رو در طول این ماهها به خوبی نشون دادن.
به دلیل خودی بودن تمامی این پلتفرمها، نمیشه توقعی از سمت عرضه داشت، اما در طرف تقاضا، ما به عنوان مصرفکننده، با کمی سختی دادن به خودمون یا استفاده از نمونههای خارجی (اگر در اینجا کاربرد دارند) میتونیم هزینه محدودیتها رو برای طرف مقابل بالا ببریم. باید بگم تحمل این شرایط و تن دادن به استفاده از اینترنت ملی و پلتفرمهای داخلی میتونه عواقب بدی در خصوص دسترسی به اینترنت آزاد در سالهای آینده داشته باشه. آلترناتیوهای داخلیای که در شرایط نابرابر و بدون رقابت و صرفا به خاطر فیلتر نبودن، جایگزین نمونههای خارجی میشن، هرچقدر جاگیرتر بشن و سریعتر رشد کنند، دست سیستم رو برای قطع کامل اینترنت بینالملل بازتر میکنند. شک ندارم این سیستم اگه بتونه با اینترنت ملی به کارش ادامه بده، لحظهای در قطع کامل اینترنت آزاد درنگ نخواهد کرد و بیشک اون روز یکی از سیاهترین روزهای تاریخ معاصر این سرزمین خواهد بود. به امید ایرانی آزاد و آباد. زن، زندگی، آزادی.
- ۴ نظر
- ۰۵ مهر ۰۱ ، ۱۰:۱۶