برای همین اعتقاد فقط ارزش شخصی داره، حتی به نظر من ارزش شخصی هم نداره
شنبه, ۱۴ مرداد ۱۳۹۶، ۱۲:۳۳ ب.ظ
اگر تمام افراد دربارۀ شناخت اشتراک نظر نداشته باشند، این شناخت نیست، بلکه طبق تعریف اعتقاد است. شناخت باید انتقال پذیر باشد.
+ژان پیاژه
دچــآر باید بود..
گیرم که هم نیابم، شادم به جستجویش!
خب همیشه هم اینگونه نیست. تنها در حالتی که انتقال پذیری به صورت یک روال اقناعی و مستقیم و استدلالی باشد، داشتن خصلت وجاهت در آن ضروری ست. و خصلت صدق تقریبا کمتری دخالت را برای اقناع شدن دارد. اما انتقال پذیری حتا می تواند از باورهای غیرقابل توجیه را هم شامل شود، مثال جالبش باور به وجود جهان خارج از ذهن و مستقل از آن است که به قول کانت، از رسوایی های خرد بشری ست که هیچ برهان قاطعی به نفع آن، ندارد. مثال های کمتر متافیزیکی هم می توان گفت، مثلا ادراکات حسی/هنری که آن ها هم نه صادقند و نه حتا موجه به معنای برهانی و استدلالی.
پاسخ:
بله حرفتون معقوله..و باید بیشتر در موردش فکر کنم. ممنون بابت توضیح.
بله حرفتون معقوله..و باید بیشتر در موردش فکر کنم. ممنون بابت توضیح.
البته انتقال پذیری هم تنها شرط شناخت بودن یک باور نیست. شروط دیگه ای مثل صادق بودن و موجه بودن هم در کارند که در این صورت ارزشش را کمی بیشتر از آنی می کنند که گفتید
پاسخ:
به نظر من بیشتر این شرایط در انتقال پذیری خلاصه شدن.. باور زمانی انتقال پذیره که صادق و موجه و قابل قبول باشه..و گرنه دریافت کننده از دریافت سر باز میزنه و انتقال ناقص باقی میمونه..
به نظر من بیشتر این شرایط در انتقال پذیری خلاصه شدن.. باور زمانی انتقال پذیره که صادق و موجه و قابل قبول باشه..و گرنه دریافت کننده از دریافت سر باز میزنه و انتقال ناقص باقی میمونه..
متوجه نشدم