stalkers

Facebook, twitter, Instagram...
They've made us a society of stalkers. And we love it.

13 Reasons Why American web television series 8.3/10IMDb

وقتی دو نفر با هم قد کشیده باشند..

گاهی آدم، مبحث تئوری یک کانسپتی را می داند هرچند در عمل مثل یک نوع آهو در شکلی از گُلزار گیر می کند! یعنی در عمل و مکانیک یک جریانی خوب نیست ولی شعارهای منجر به انجام آن عمل را خیلی خوب می داند. امروز من مایلم مقداری در مورد تئوری بلوغ رابطه برای شما بنویسم. این مقدمه را هم نوشتم که صحه بگذارم که خودم هنوز به آن مراحل خیلی معنوی و علو درجات نرسیده ام هرچند که ایده های خوبی دارم در این مورد.

در فیلم (Frida (2002 ، یک صحنه ای هست که اگر دست من باشد هر روز می گذارم از همه شبکه های تلویزیونی پخش بشود . فریدا در اثر یک حادثه مدتها بی حرکت و فلج توی تخت بوده و علیرغم فرم زیبای بدنش خط عمیقی از یک زخم سرتاسری روی بدنش دارد . بار اولی که بعد از مدتها با محبوب ترین مرد زندگیش تنها می ماند ، بار اولی که دارد دکمه های لباسش را باز می کند ، انگار که مانده زیر سنگینی آوار ، همه عضلاتش منقبض ، شانه هایش خم ، چشمهایش دو دو زنان می گریزند و صورتش پر از یک شرم دلخراش انگار که بی پناه ترین صورت دنیا . نگاه مشتاق مرد را می بیند و از نشان دادن بدنش می ترسد . وقتی دامنش کنار میرود ناخودآگاه دستش می رود روی جای زخمها . مرد نگاهش می کند ، می چرخاندش . به جای زخمها خیره می شود . و بعد سر تا سر رد زخم را می بوسد . جوری می بوسد که دیگر صورت فریدا ،انگار آسوده ترین صورت دنیاست . ایمن ترین کودک که می داند هر چقدر که لباسهایش گلی بشود و توپش از حصار رد بشود و مدرسه اش دیر بشود ؛همیشه یک آغوش بزرگ امن هست که همه جوره پذیرایش باشد .

من فکر می کنم بلوغ یک انسان در یک رابطه بالغ درست در همان لحظه ای شکل می گیرد که آدم نخواهد بهترین باشد و وانمود کند که بهترین است . آدم نخواهد در صدر سایر انتخابهای محتمل و نامحتمل جهان بنشیند . باور کند که زندگی واقعی روی زمین متوسط تر از آنست که هر کسی بخواهد توی یک چیزهایی کم نیاورد یا این کم آوردگی را یک جوری بپوشاند که پیدا نباشد . باور کند که نباید به خاطر آنچه که هست و مسئول به وجود آمدنش نیست ، آنچه نیست و بضاعت بودنش را نداشته ، آنچه مرتکب شده یا نشده و از انجام یا عدم انجامش پشیمان است ، سرزنش شود .

می گویم بیاییم خودمان را با یک ملکه زیبایی یا هنرپیشه برتر سال یا برنده جایزه بهترین لبخند ده سال گذشته یا دانشمند موفق نوبل به دست یا مدیر جوان و ثروتمند بزرگترین شرکت معماری منتهن مقایسه کنیم . اوه خیلی چیزها را کم داریم . پیشنهاد می کنم اما هی یادمان نرود که همه این آدمها در خلوتشان یک آدم معمولی با پاشنه آشیلهای مخصوص خودشان و با بدبختی های مخصوص خودشان و با دندان خراب و پر شده و جای جوش کنده شده و موی زائد سوزانده شده و سوتی های ابلهانه خودشان هستند . از پول و موفقیت و زیبایی (گیرم غیر فوتوشاپی ) کدام آدمی ایده آل ماست ؟ در مورد کی فانتزی داریم و در اوج قله دست نیافتنها ایستاده ؟ همان آدم آقا یا خانم را بگذاریم که دو روز حمام نرود و مقدار خوبی تعریق و تعرق کند و وکس و اپیل نکند و مسواک نزند و یک هفته پول نداشته باشد . بعد دیگر ایده آلی نیست که بشود برایش فانتزی ساخت ... من فکر می کنم ما باید خودمان فانتزی خودمان باشیم . بعد برگردیم و به طرف رابطه مان بگوییم : ببین ، من فلان کار را بلد نیستم ، در فلان مهارت به شدت خنگم ، زیر بغلم یک اسکار دلخراش دارم ، برعکس سایز بسیار قابل قبول باسنم که دیدنش توی شلوار جین تو را خیلی به هیجان می آورد ، پاهایم بسیار لاغر و استخوانی هستند و دامن به من نمی آید ، زیر گلویم پر از موهای زائد است ، قدم خیلی کوتاه است به این پاشنه های ده سانتی نگاه نکن ، دست فرمان رانندگیم مثل اینست که یک بچه پنج ساله توی شهر بازی فرمان ماشین برقی را می چرخاند ، هیچ زبان خارجی نمی دانم ، دستپختم اصلا شبیه مائده های بهشتی مادرت نیست ، این تکه از موهایم را که کنار بزنی ، زیرش تقریبا مرا کچل خواهی یافت ، روی کمرم جوشهای قرمز بدرنگ دارم ، صافی و قلنبگی با پترن هالیوودی ندارم و عمل جراحی هم نمی کنم که در بیاورم ، در کودکی یک تصادف دلخراشی کرده ام و از بالای کتف تا انتهای ران سمت چپ بدنم جای جوش خوردن نهصد و شونصد بخیه است وقتی لخت بشوم شوکه نشو، در یک خانواده ای به دنیا آمده ام که به شدت در مضیقه بودیم برای خریدن تلویزیون رنگی ، دو چرخه ، یخچال و برای همین است که خیلی از عدم امنیت مالی می ترسم ، من فرزند خوانده این آدمهایی هستم که می بینی پدر و مادر واقعی ام را نمی شناسم متاسفانه ، در نوجوانی ام دستگیر شده بودم به دلیل همراه داشتن مقداری علف و این را پنهان نمی کنم که آدم عاصی سرکشی بودم خیلی مدت ، صد و پنجاه بار توی زندگی توی پوزم خورده و غرورم خاکمالی شده ، تنها بودم ، خوشحال نبودم ، موفق نبودم ، ... و الی آخر .

بلوغ انسان در یک رابطه بالغ درست در همین لحظه هاست . لحظه هایی که ضعفهایش را نپوشاند و از این عریانی خجالت نکشد اصلا . چون می داند که برای همانی که دارد خودش را عریان می کند در هر شکلی عزیز باقی خواهد ماند . می داند همانی که دارد برایش عریان می شود هم داستانها و پاشنه آشیلها و کمی هایی دارد از همین دست . از همین شکل . از همین جنس .

معیار بلوغ یک رابطه هم به گمانم درست همینجاست . قدر و قیمت یک آدم بالغ در یک رابطه بالغ معلوم می شود و لاغیر . رابطه بالغ است وقتی که تو همه ضعفها و ندانستنها و عدم مهارت هایت را نشانش می دهی و خطیر و شکننده و خط کش به دست نمی شود . از دوست داشته شدنت کم نمی شود و در معرض مقایسه با بهتر از خودت قرار نمی گیری . از نشان دادن جاهای خالی زندگیت پشیمانت نمی کند . مطمئنی که به ازای هر چیزی که در استاندارد عمومی امروز می تواند خوب نباشد ، رابطه دارد یک محبت و توجه خاصی را مبذول همان چیز می کند جوری که هرنقصان و زخم و کمبود و نبودی ، اهمیت خودش را از دست می دهد . آنقدر خودش و نیرویش و بقایش مهم هست که هر چه کم و کاست را به حساب نمی آورد . چه جور بگویم ؛ داخل آدم حسابشان نمی کند .

november25th

متوجه شدم دیگه راه برگشتی نیست...

‪‫از وقتی که نوجوان بودم شروع به فیلمسازی کردم... ‬‬اماّ زمانی که داشتم رویای کارگردان شدنم رو تقریبا تسلیم میکردم هم یادمه...اون موقع باید ۱۶ سالم بوده باشه یک فیلم توی شهر اکران شد به نام"لورنس عربستان" و همه داشتن دربارش صحبت میکردن...قبلش هیچوقت روی یه صندلی مجللّ سینمِا ننشسته بودم..بلیت ویژه...نمایش دهنده ۷۰ میلیمتری..صدای استریو...و وقتی فیلم تموم شد دیگه نمیخواستم کارگردان شم!

چون فیلم استاندارد خیلی بالایی به نمایش گذاشت...صحنه ای بود که اون خودش رو توی خنَجرش نگاه میکرد...

وقتی اولّین بار ردَا بهش داده شد و فکر میکرد که تنهاست و با خنده شروع به قدم زدن کرد و به سایه خودش نگاه میکرد جایی که ردَای  شفافش رو باز کرد تا در واقع روی شنِ و سایه اش منَقوشش کنه...

لحظه بزرگی بود و بعدا، وقتی در مسیر عقب نشینی ترُک ها دوباره صورتش رو میبینید که غرق در خونه و چاقویی که در موقعیت مشابه توی روزهای گذشته و با شکوهش دستش گرفته بود و به خودش نگاه میکرد که حالا به کی تبدیل شده!

این اولّین باری بود که فیلمی رو میدیدم و متوجه محتوایی در اون شدم که به روایت داستان مربوط نمیشد..اونها ریشه در دل شخصیت داشتند...موضوعات ِ شخصیش بودند...دیوید لین یک پرُتره خلق کرده و دور تا دور اون پرُتره رو با دیواری از توجهّ و حرکت های حماسی احاطه کرده بود. اما در بطَن "لورنس عربستان" این سوال مهم نهفتست...‬ من کی ام؟

من چنان عکس العمل ژرَفی برای فیلمسازی داشتم که هفته بعد برگشتم و دوباره فیلم رو دیدم...هفته بعد از اون هم باز رفتم و دیدم...و باز هم هفته بعدش..و متوجه شدم دیگه راه برگشتی نیست!
این همون کاریه که من قراره انجام بدم یا در راه تلاش توی مسیرش بمیرم! اما این قراره مابقی زندگی من باشه....

Spielberg 2017 Susan Lacy Documentary ‧ 2h 27m 7.7/10IMDb

این مستندو دوست داشتم. به دو دلیل...اول نمایش شیفتگی ذاتی اسپیلبرگ نسبت به سینما که کاش کاش کاش به این شدت در من هم وجود داشت. دوم تغییر نگاه من به آثار اسپیلبرگ. قبل از این فقط فهرست شیندلر، اگه میتونی منو بگیر و نجات سرباز رایان رو تماشا کرده بودم و اگرچه نسبت به فیلم های دنباله داری مثل ایندیانا جونز کنجکاو بودم اما علاقه زیادی به فضای جاری باقی آثارش مثل آرواره ها و پارک ژوراسیک نداشتم.

اما وقتی تلاش و احساسی که پشت ساخت هر سکانس از فیلم هاش هست رو میبینی انگار هر کدوم معنای تازه ای میگیرن و علاقه مند میشی که تک تک اونها رو تماشا کنی. حتماً سر فرصت یه سری به آثارش میزنم.

++اگر ذائقه دیدن فیلم های کلاسیک رو دارید تماشای Lawrence of Arabia رو هم از دست ندید که جفاست آدم ندیده باشدش.

چشم انداز / فیلم، مستند و سریال

تعدادی از کارگردان ها بودند که امسال بیشتر آثارشونو تماشا کردم. اگرچه بعضی از فیلمها باید بازبینی و نقد بشن و در مورد تعدادی از فیلمسازها باید کتاب های بیشتری بخونم.

پارسال تقریباً 170 تا فیلم دیدم. امیدوارم امسال بتونم بیشتر از 200 تاشونو خوب تماشا کنم.

• کارگردان ها:

• کسانی که باید آثارشونو ببینم...
  

1. دیوید لینچ

2. بلاتار
   
3. لوئیس بونوئل
4. آکیرا کوروساوا
   
5. جان فورد
6. هاوارد هاوکس
7. ورنر هرتزوگ
8. فدریکو فلینی
9. اینگمار برگمن
10. فرانسوا تروفو
11. سرجو لئونه
12. پل توماس آندرسن
13. ریدلی اسکات
14. کلینت ایست‌وود
15. برادران کوئن
16. یاسوجیرو اوزو
17. جیم جارموش
18. جورج لوکاس
    
19. ویم وندرس
20. پیتر بوگدایوویچ
21. اورسن ولز
    
22. دیوید لین
23. تام تیکور
24. فریتس لانگ
25. راینر ورنر فاسبیندر
26. برناردو برتولوچی
27. جوزپه تورناتوره
28. روبرتو بنینی
29. پیر پائولو پازولینی
30. ژان-لوک گدار
31. امیر کاستاریکا
32. ژاک اودیار
33. علی حاتمی
34. بهمن قبادی
    

• تا حد قابل قبولی دیده شده اند و به تدریج باقی آثارشونو هم میبینم:

1. آلفرد هیچکاک
2. پدرو آلمودوار
3. بیلی وایلدر
4. کوئنتین تارانتینو
5. دارن آرنوفسکی
6. دیوید فینچر
7. آندری تارکوفسکی
8. استنلی کوبریک
9. الخاندرو گنزالس ایناریتو
10. لارس فون تریر
11. وونگ کار وای
12. رومن پلانسکی
13. هایائو میازاکی
14. بهرام بیضایی
15. بهمن فرمان آرا
16. اصغر فرهادی
    
17. عباس کیارستمی
18. مسعود کیمیایی
19. داریوش مهرجویی
20. بهرام توکلی
21. مجید مجیدی
    
22. کریستوفر نولان
23. استیون اسپیلبرگ
24. مارتین اسکورسیزی
25. وودی آلن
26. تیم برتون
27. اسپایک جونز
28. فرانک دارابونت
29. فرانسیس فورد کاپولا
30. ام. نایت شیامالان
31. لوک بسون
32. میشائیل هانکه
33. چارلی کافمن
34. دنی ویلنوو
35. Jean-Marc Vallée
    

• مستند
  

• متاسفانه مستند کم میبینم. سعی میکنم امسال 20 تا مستند تماشا کننم+ 3 یا چهار مستند سریالی...
  

• سریال

• سریال هایی که تست میکنم:

1. Better Call Saul
2. The Handmaid's Tale
3. Band of Brothers
4. Shameless
5. A Series of unfortunate Events
6. Sherlock
7. Twin Peaks
8. True Detective
9. MindHunter
10. Fargo
11. Downton Abbey
    
    

• سریال هایی که ادامه میدم:
  

1. Six Feet Under
2. Black Mirror
3. Lie to Me
4. Big Little Lies
5. West World
   
6. Big Bang
7. 
   
   
   
   

تقابل آزادی و قرارداد، بیرون رفتن از زیر بار قوانین پدر...

در فیلم پستچی همیشه دو بار زنگ می‌زند، ساخته‌ی باب رافلسون کارگردان موج نوی آمریکایی، فرانک چمبرز [جک نیکلسون]، یک آس و پاسِ باری به هرجهت قصد دارد به کورا پاپاداکیس [جسیکا لنگ]، همسر محترم و جذاب یک مهمان‌دار پول‌پرست تجاوز کند. فرانک حمله می‌کند و کورا ابتدا با چنگ و دندان مقاومت می‌کند تا از خودش حفاظت کند.
او میخواهد از خود حفاظت کند؟! اما از کدام «خود»؟؟! قطعاً همان «خود» وابسته به قانون پدر، وابسته به قراردادهای متعارف زناشویی، وابسته به ارزش‌گزاری‌های مبتنی بر نیک و بد، و همان خودی که از طریق بازتولید «زنانه‌گی» به عنوان یک آسیب‌پذیری بالقوه، شکل می‌گیرد. همان «خود»ی که «خود» نیست. درست‌تر این است که کورا در ابتدا از «خود»ش محافظت نمی‌کند بلکه از بدنی حفاظت می‌کند، که دارایی شوهرش است. در حال حفاظت از قانون پدر و در حال حفاظت از منطق خانواده است!
فرانک کوتاه نمی‌آید و تنها به هم‌آغوشی با کورا فکر می‌کند. او چیزی برای از دست دادن ندارد و همین هم از او یک فیگور غیراخلاقی می‌سازد. اما کورا یک فیگور اخلاقی است. کسی که به رغم تمنایش برای سکس با فرانک و بیزاری‌اش از شوهرش در حال حفاظت از قانون پدر است. اما درست در یک لحظه تصمیم می‌گیرد، قانون پدر را فراموش کند. او برخلاف فرانک باید انتخاب کند. باید چیزی را از دست بدهد. باید قمار کند. و درست در یک لحظه انتخابش را می‌کند. دم دست‌ترین محافظش، یعنی چاقوی آشپزخانه را به گوشه‌ای پرت می‌کند و بدن پذیرایش را روی میز پهن می‌کند و بلافاصله یکی از اروتیک‌ترین دیالوگ‌های سینما را می‌گوید؛«اُکی کام آن ..ها ...اکی کام آن ..کام آاااان».
او می‌توانست این‌کار را نکند و به جای آن مقاومتش را به شکلی نمایشی ادامه دهد، او می‌دانست که در نهایت در این مقاومت فرمالیته، شکست خواهد خورد و توفیق اجباری هم‌آغوشی با فرانک را بدون آن‌که تصویر اخلاقی‌اش فروبریزد، به‌دست خواهد آورد. او می‌توانست با آخرین سلاح موجودش، چاقوی آشپزخانه، یک تهدید نمایشی و نومیدانه بکند، تا با این آخرین مقاومتش، با قانون پدر و عرف زناشویی اتمام حجت کند. او می‌توانست قمار نکند و یک بازی دوسر برد کند، هم با فرانک هم‌آغوش شود و هم از مسئولیت در برابر قانون‌شکنی فرار کند. هم به تمنای جنسی‌اش برسد هم با تصویر معصومی که از خود به عنوان یک قربانی می‌سازد، به تمکین در برابر قانون پدر ادامه بدهد. اما او تصمیم می‌گیرد، فقط یک طرف را انتخاب کند. او تمنایش را انتخاب می‌کند و مسئولیت آن را نیز می‌پذیرد. مسئولیت از دست دادن همه‌ی آن چیزهایی که می‌تواند نگران‌شان باشد. او این بار خودش را انتخاب می‌کند، «خود»ی که در یک حادثه‌ در برابر قانون پدر ایستاده است. و اینجاست که او از جهتی دیگر هم‌چنان یک اخلاق‌گرا ست، منتها اخلاقی که این‌بار «آزادی» را بر «قرارداد» و درون را بر بیرون ارجح می‌کند و مؤمنانه مسئولیت بربادرفتن را نیز می‌پذیرد.

+میلاد روشنی‌پایان

رازی که بر غیر نگفتیم و نگوییم..

+ میدونی اون قدیما، اگه مردم رازی داشتن و دوست نداشتن به کسی بگن، چیکار  می کردن؟

از کوه بالا میرفتند و یه درخت پیدا می کردن، یه سوراخ توی اون درخت میکندن و رازو توی اون سوراخ زمزمه می کردن و بعد سوراخو با گِل می پوشوندن. اینجوری دیگه هیچکس از اون راز باخبر نمیشد.

-من میتونم درخت تو باشم.

2046  2004 Wong Kar-wai  Drama/Fantasy ‧ 2h 9m 7.5/10IMDb

Being There" a classic, satiric comedy. Near perfect"

نوشتن از بعضی فیلمها اصلا آسون نیست و نیاز به زمان بیشتری داره..."بودن" این کمدی سیاه درخشان برای من چنین حکمی داره...تلفیق سینما و فلسفه اغلب نتیجه خوشایندی نداره اما این فیلم برای من سراسر لذت بود...حتما در طول ده سال آینده سه بار دیگه هم تماشاش میکنم و سراغ کتاب یرژی کاشینسکی هم خواهم رفت...شاید اون موقع بتونم راجع بهش صحبت کنم.

Bess

Breaking the Waves 1996 Lars von Trier Drama/Melodrama ‧ 2h 39m

contention

Vicky Cristina Barcelona 2008 Woody Allen Drama/Comedy-drama ‧ 1h 37m 7.1/10IMDb

آخرین پنجره ها...

ژاک رانسی‌یر راجع به تانگوی شیطان و البته خیل آدمها گفته است: "کسی‌که هفت ساعت وقت ندارد تا به تماشای بارش باران در فیلم‌های بلا تار بنشیند، وقتِ سر در آوردن از سعادت هنر را هم ندارد."

فکر میکنم این حرف را میشود راجع به مارسل پروست و رمان هفت جلدی اش، در جستجوی زمان ِ از دست رفته، هم گفت. تنها چیزی که در این لحظه میدانم این است که نمیخواهم طوری روزگارم را بگذارنم که به خاطر شقاوت زندگی، وقت ِ سر در آوردن از همین سعادت ناچیز را هم، نداشته باشم.

چقدر نیاز داشتم که ببینمش....

توی فیلم Wonder پرده ها عوض میشه. تو از اول فیلم فقط میبینی که میراندا دوست صمیمی و چندساله ی ویا براش قیافه میگیره و جوابشو نمیده و یهو پشت پا زده به دوستی چند ساله شون. شخصیت و رفتاری که تمام و کمال زیر سواله.
بعد پرده ها عوض میشه و قصه رو از زاویه دید میراندا به تصویر میکشه. اونوقته که دیگه آدم بده نیست و حتی میتونی باهاش احساس همدردی کنی. همین قصه برای جک هم تکرار میشه.
میدونید؟ تو زندگی واقعی هیچ دوربینی نیست که ما رو ببره تو ذهن و دل و زندگی و موقعیتِ آدمای دیگه. هیچ زاویه ی دید دیگه ای جز اونی که بهمون نمایش میدن وجود نداره. ولی یادمون بمونه، بیاید که یادمون بمونه، همه ی چیزی که ما میبینیم، همه ی چیزی نیست که وجود داره. و هر آدمی هرجایی که هست و هررفتاری که تو لحظه داره، یه قصه ای پشتشه. یادمون بمونه که ما از بیشتر قصه های هم بی خبریم. همین.

+نازنین هاتفی

افول

گاهی پیش میاد به آدمهایی که در گذشته میشناختیم بر میخوریم و از فاصله ی تصویری که از وضعیتشون در آینده داشتیم و کیفیتی که الان میبینیم جا میخوریم. راستش من وقت هر رو به رویی به این شکل یاد اون دیالوگ می افتم.

یه جایی از فیلم کوتاه همین یک ساعت پیش هست که شهاب حسینی با ریشخند به یکی از عکسایی که نگار جواهریان گرفته نگاه میکنه و میگه: "بعدش هم...تو از وقتی با اون آشنا شدی..سلیقه عکاسیت...اینقدر...افووول کرده واقعاً؟"

دیروز بعد از مدت ها خیلی اتفاقی به وبلاگ یکی از آدمهایی که در گذشته میشناختم رسیدم و وقتی نوشته هاش رو خوندم فقط به این فکر کردم که " چی میتونست باشه و چی شد."

صفحه رو بستم.

این نمایشِ حیرت انگیز از جزییات، این واقعیت‌گراییِ افراطی در نشان دادن حقیقتِ زندگی...

فیلم های خوب کوک آدم را تغییر میدهند. نه تنها سطح، که ماهیت انتظارات ما را از یک مدیوم عوض میکنند. آنها پاسخ نیازهای ما نیستند بلکه نیازهای جدیدی در ما به وجود می آورند...

+به پیشنهاد نرگس بود.

هفت ساعت فیلم. شاید نابخردانه ترین سوالات اینها باشند: هفت ساعت؟ خسته کننده نیست؟ چی قراره بگه؟ باید بگم حتی یک لحظه اش هم خسته کننده نبود. حتی یک ثانیه هم بهم اجازه نداد بپرسم، قراره چی بگه. هر سکانس شبیه یه موجود زنده ست که رشد کردنشو به چشم میبینی و هر لحظه میتونی هرم نفس هاشو روی گردنت احساس کنی. هر برداشت، شبیه یک تابلوی نقاشی حیرت انگیزه. نه شبیه تابلوهای خیره کننده اما ملال آور تارکوفسکی و آنگلوپولوس. تماماً چیزی دیگر...اقتباسی از رمان تانگوی شیطان، شاهکار لاسلو کراسناهورکایی.

اسفند 96

بخشی از برنامه های ماهانه و تجربیات روزمره ام در کانالم قرار میگیرند، به خاطر ساده تر بودن شیوه به اشتراک گذاری...

https://t.me/grin1995

Movies

این ماه آثاری از

Lars von Trier

تماشا میکنم...

Serials

The Big Bang Theory American sitcom 8.3/10IMDb Season 11

House of Cards American web television series 9/10 · IMDb Season 5

Documentary

Spielberg 2017 ‧ Documentary ‧ 2h 27 7.7/10IMDb

نقاشی های Raffaello Sanzio رو تماشا میکنم

و دیه گو ریورا

Books

بوطیقای روایت در مثنوی | حمید رضا توکلی | 706 ص   تا فصل 3
آناتومی افسردگی | محمد طلوعی | 286 ص
راه هنرمند | جولیا کامرون | گیتی خوشدل | 275 ص
یوزپلنگانی که با من دویده اند | بیژن نجدی
گرگی در کمین | عباس کیارستمی | 173 ص

میتونستی نگاه هم نمیکردی..

یه روز قرار بود جهانو زیر و رو کنی...الان رفتی تو غارت...از اونجا فقط نگاه میکنی...میتونستی نگاه هم نمیکردی...رووت میشد یه کاغذ میذاشتی اینجا و می نوشتی...به من مربوط نیست. لطفاً به من کاری نداشته باشید!

+چیزهایی هست که نمیدانی | فردین صاحب زمانی...

بهمن (96)

• Alfred Hitchcock

1. Rebecca 1940 ‧ Mystery/Thriller ‧ 2h 10m 8.2/10IMDb
   
2. Shadow of a Doubt 1943 ‧ Drama/Mystery ‧ 1h 48m 8/10IMDb
3. Notorious 1946 ‧ Thriller/Drama ‧ 1h 42m  8/10IMDb
4. Rope 1948 ‧ Drama/Mystery ‧ 1h 20m 8/10IMDb
   
5. Strangers on a Train 1951 ‧ Drama/Crime film ‧ 1h 43m 8/10IMDb
   
6. Rear Window 1954 ‧ Thriller/Action ‧ 1h 55m 8.5/10IMDb
7. Vertigo 1958 ‧ Thriller/Romance ‧ 2h 9m 8.4/10IMDb
8. North by Northwest 1959 ‧ Thriller/Drama ‧ 2h 25m 8.4/10IMDb
   
9. Psycho 1960 ‧ Slasher/Thriller ‧ 1h 49m 8.5/10IMDb
10. The Birds 1963 ‧ Drama/Mystery ‧ 2 hours 7.7/10IMDb
11. Frenzy 1972 ‧ Film adaptation/Thriller ‧ 1h 56m 7.5/10IMDb

• Pedro Almodóvar

1. Law of Desire 1987 ‧ Thriller/Drama ‧ 1h 42m 7.2/10IMDb
   
2. Women on the Verge of a Nervous Breakdown 1988 ‧ Drama/Comedy 7.6/10IMDb
   
3. Tie Me Up! Tie Me Down! 1989 ‧ Drama/Crime film ‧ 1h 51m 7/10IMDb
4. Kika 1993 ‧ Comedy/Black comedy ‧ 1h 54m 6.5/10IMDb
   
5. The Flower of My Secret 1995 ‧ Drama ‧ 1h 43m Play trailer on YouTube 7.1/10IMDb
   
6. All About My Mother 1999 ‧ Comedy-drama/Drama ‧ 1h 45m 7.9/10IMDb
7. Talk to Her 2002 ‧ Drama/Mystery ‧ 1h 56m 8/10IMDb
   
8. Bad Education 2004 ‧ Drama/Mystery ‧ 1h 49m 7.5/10IMDb
9. Volver 2006 ‧ Drama/Mystery ‧ 2h 1m 7.6/10IMDb
10. Broken Embraces 2009 ‧ Drama/Thriller ‧ 2h 10m 7.2/10IMDb
    
11. The Skin I Live In 2011 ‧ Drama/Thriller ‧ 2 hours 7.6/10IMDb
    
12. Julieta 2016 ‧ Drama/Romance ‧ 1h 40m  7.1/10IMDb

• Out of Schedule
  

1. My Night at Maud's 1969 Éric Rohmer Drama/Comedy-drama ‧ 1h 50m

2. Killing Mad Dogs 2001 Bahram Beyzai Thriller/Drama ‧ 2h 15m 7.9/10 IMDb
3. Wing Mirror‬‎  Manouchehr Hadi 6.3/10  IMDb
4. Frida 2002 Julie Taymor Drama/Romance ‧ 2h 3m 7.4/10IMDb
5. The Day I Became a Woman 2000 Marzieh Meshkini Drama/Worl 7.3/10IMDb
6. The Snow on the Pines 2012 Peyman Moaadi Drama ‧ 1h 32m 6.8/10 · IMDb

Serials

1. Dark German thriller series 8.8/10IMDb Season 1   
2. The Marvelous Mrs. Maisel American comedy 9/10IMDb Season 1  
3. House of Cards American web television series 9/10 · IMDb Season 5
   The Story of God  American television series 8.1/10IMDb Season 1
   

Painting

1. Frida Kahlo  
2. Diego Rivera 

Books

دنیای قشنگ نو | آلدوس هاکسلی | سعید حمیدیان | 295 ص
مردی به نام اوه | فردریک بکمن |فرناز تیمورازف  | 376 ص
رویای تبت | فریبا وفی | 175 ص
یوزپلنگانی که با من دویده اند | بیژن نجدی

لذات فلسفه | ویل دورانت | عباس زریاب | 519 ص

عرفان و رندی در شعر حافظ | داریوش آشوری | 402 ص

مسئله اسپینوزا | اروین یالوم | حسین کاظمی | 460 ص

خدا بزرگ نیست | کریستوفر هینچز | 377 ص

هنر شناخت مردم | پل دی تیگر  | محمد گذرآبادی | 312 ص
خاستگاه آگاهی | جولیان جینز | 507 صفحه

سگ کشی

+مثل این که شما زیاد فیلم های اکشن میبینید...

-و شما فیلم های وقیح!

+سگ کشی | بهرام بیضایی...

مژده شمسایی بعضی جاها خیلی بد بازی میکنه و بعضی جاها عجیب خوبه...

تو این سکانس فوق العاده ست....

+ خب دیلاق از پنجه بکس خوشت میاد نه؟

و بهرام بیضایی از معدود آدم های دنیاست که بهشون حسودیم میشه...

فریب مرگ

مارتین و بینا راثبولت که الان بیش از سه دهه است با هم ازدواج کردن اونقدر به هم نزدیک اند که بچه هاشون اونا رو به یه اسم صدا میکنند...ماربینا.
مارتین که موفق به تهیه میلیونها فراورده فناوری و سرمایه گذاری های دارویی شده نمیتونه زندگی رو بدون بینا تصور کنه. برای همین بینا۴۸ رو ساخت یک ربات که با خاطرات، باورها و ارزش های بینای واقعی طراحی شده.

 
مورگان فریمن: خب چرا میخوای یه کپی از بینا درست کنی؟ هدفت از این کار چیه؟
مارتین: هدف ما از انجام این پژوهش این بود که عشق رو برای کسانی که به زندگی یا به اشخاص دیگه ای مهر میورزند تا آینده بینهایت جاودانه کنیم.

از طرف دیگه میخوایم خاطراتمون و بسته های ذهنیمون برای نوه ها و نتیجه هامون به صورت ابزاری ارتباطی با ما باقی بمونه حتی اگه بدن هامون نتونند برای همیشه دوام بیارند. این آزمایش نهایتا برای اینه که ما انسان ها بتونیم مرگ رو فریب بدیم.
مورگان، ما فکر میکنم کاری که داریم با این آزمایش انجام میدیم بخشی از فعالیت صف طویلی از انسان هاست که همیشه سعی کردند از خیانت مرگ به زندگی جلوگیری کنند...ما در وهله اول از جنگل اومدیم بیرون تا دیگه نیازمند رحم حیوانات نباشیم و بعد واکسیناسیون رو توسعه دادیم تا از بیماری ها فرار کنیم.
بنابراین فکر میکنم که وظیفه صنعت پزشکی و صنعت فناوری زیستیه که مرزهای مرگ رو در آینده عقب و عقبتر برونه.

مورگان فریمن: بنابر شماری از فلسفه ها یکی از چیزهایی که ما رو از ماشین ها متمایز میکنه چیزیه که مصریان اون رو "کا" می نامیدن و ما اون رو به عنوان "روح" میشناسیم. نظر تو در این مورد چیه؟

مارتین: چندین دهه زمان میبره تا پیشرفت های بعدی در زمینه آنچه که من و بینا خودآگاهی سایبری میدونیم با استفاده از کامپیوتر ها به بازسازی ذهن انسان بپردازه تا معلوم بشه که روح با اون تفاوتی داره یا نه...امروز کسی نمیتونه به این سوال جواب بده. پس این سوالی نیست که من و تو هم قادر به پاسخگوییش باشیم.

The Story of God with Morgan Freeman S01E01

+بینا 48 اولین واحد درسی ش رو هم گذروند.

چطور میتونیم به همه ی چیزایی که روح یک زبان رو ایجاد میکنند پی ببریم؟

فقط در موارد استثنایی یک زبان خارجی تبدیل به زبان خودمونی یه شخص میشه..ممکنه ما اطلاعات منطقی زیادی درمورد اون زبان داشته باشیم..ما ممکنه بتونیم از اون برای بحث درباره ی پیچیده ترین مشکلاتمون استفاده کنیم.. دامنه ی لغت وسیعی داشته باشیم..ولی مسئله اینجاست چه طور میتونیم به اون چه که عمیقا بین کلمات هجاها و حروف جدا پنهان شده برسیم؟
چطور میتونیم میراث فرهنگی اون زبان رو کشف کنیم؟ چطور میتونیم ارتباطش رو با تاریخ، سیاست، فرهنگ و زندگی روزمره پیدا کنیم...چطور میتونیم به همه ی چیزایی که روح یک زبان رو ایجاد میکنند پی ببریم؟ معانی فرازبانی  یا حتی ابعاد ماوراءالطبیعه اش رو؟
طبق نظر الیوت، شعرغیرقابل ترجمه است... ولی آیا لزوماً حق با الیوته؟ یک مترجم رو تصور کنید که میتونه همه ی علم و اطلاعات ممکن که  درباره ی کلمات یا یک زبان وجود داره جمع کنه...مترجمی که حافظه ای نامحدود داره و میتونه ازش در هر زمانی استفاده کنه..یه کامپیوتر میتونه چنین چیزی باشه.

به این وسیله فکر کنید به نظر میاد که فقط دو رقم رو تشخیص میده. صفر و یک. ولی در واقع نه تنها به چیزی که داره میشه گفت هوش..بلکه میشه اون رو صاحب یه جور هوشیاری دونست. اون گزینش ( یعنی انتخاب) میکنه...
به نظر میاد یک کامپیوتر که درست برنامه ریزی شده باشه میتونه سلیقه ی خودش رو داشته باشه...
ترجیحات زیبایی شناختی ..و حتی شخصیت...

Dekalog | Episode 1 | Krzysztof Kieslowski

Relationship Agreement

اینقدر تو این مدت (از به اصطلاح دوستانم) رفتارهای عجیب و زشت دیدم که جدی جدی باید شبیه شلدون به فکر تنظیم قرار داد قبل از شروع رفاقت باشم...