کتابخونه‌ی متحرک ایران

فکر میکنم اونقدر کتاب های جدید خوب یا کتاب های قدیمی خونده نشده وجود داره که فرصت چندبار خوانی کتاب ها نباشه..اگر هم چنین فرصتی دست بده به اندازه یک بازه ی زمانی چند ساله طول میکشه .

پس به جز چند کتاب مرجع و یا چند کتاب دوست داشتنی که همیشه ورقشون میزنیم، فایده ی نگهداری بقیه این کتاب ها چیه؟

خیلی ها قدرت خرید بعضی از کتابا رو ندارن یا اصلا از وجود همچین کتاب هایی آگاه نیستن. شما میتونید این کتاب ها رو با یه لبخند  بدستشون برسونید و از همین راه دنیای بهتری از آدمهای کتابخون بسازید.. و میدونید ؟ خودتون هم از طریق برگشت همین فرآیند بدون هیچ هزینه ای صاحب موقت کتابای جدید بشید..

حالا راهش چیه ؟

راه اول : یه نگاه به کتابایی که دارید بندازید و به این فکر کنید که این الان میتونه تو دست های کدوم یکی از عزیزانتون باشه؟ پدر ، مادر ، برادر ، خواهر یا یه دوست و همکلاسی فرقی نمیکنه..با توجه به محتوا بهترین مخاطب کتاب رو پیدا کنید و از اون ها هم بخواهید همین روند رو تکرار کنند یا خودتون کتاب رو پس بگیرید و دوباره انجامش بدید .

راه دوم : اهدا کردن به کتاب خونه ی عمومی شهرتونه . فرآیند ساده ای داره ، میبرید و با لبخند هدیه اش میکنید :)

راه سوم : و جذاب ترین راه..وارد کردن کتابتون تو چرخه کاما...

+اگه دوست داشتید حتما همین الان انجامش بدید..برید و یه نگاه به کتابخونتون بندازید و اولین قدمو بردارید..بعد داستان خودتونو بنویسید ..یا همین پستو تو وبلاگ یا شبکه های اجتماعی دیگه کپی کنید یا لینک بدید..چیزی که در همه ی مراحل زندگی مهمه اینه که تو مرحله ی خوش اومدن متوقف نشیم !

پیگیری کنید که غیر از خودتون حتما یک نفر دیگه هم انجامش بده..بیاید قدم خودمون رو برداریم

حال خوب کن (52)

+ پتوی پشمالوی گرم خنده رو

اخلاق اربابی..

اخلاق بردگی یعنی همین چیزی که ۹۰ درصد مردم به‌ آن معتقدند؛ اخلاقی که می‌گوید در مهمانی‌ها و جمع فامیل لبخند بزن، اگر عصبانی می‌شوی، خوددار باش و فریاد نزن، وقتی دخترعمویت بچه‌دار می‌شود برایش کادو ببر، وقتی دوست‌ت ازدواج می‌کند به‌ش تبریک بگو، وقتی از همکارت خوش‌ت نمی‌آید، این را مستقیم به‌ش حالی نکن، برای این که دوست‌ت، همسرت، برادرت ناراحت نشوند خودت را، عقاید و احساسات‌ت را سانسور کن، برای به دست آوردن تأیید و تحسین اطرافیان، لباسی را که دوست داری نپوش، اگر لذتی بر خلاف شرع و عرف و قوانین جامعه‌ی بشری است آن را در وجودت بکُش و به خاک بسپار، فداکار، مهربان، صبور، متعهد، خوش‌برخورد و خلاصه، همرنگ و همراه و هم‌مسلک جماعت باش.

اما «اخلاق اربابی» کاملاً متفاوت است. افرادی که به اخلاق اربابی پایبندند، از نظر روان‌شناسی، آدم‌هایی هستند که به بالاترین حد از بلوغ روانی رسیده‌اند و قوانین اخلاقی را نه از روی ترس از خدا و جهنم و قانون و پلیس و همسر و پدر و مادر و نه به طمع پاداش و تشویق اجتماعی، که بر مبنای وجدان خودشان تعریف می‌کنند.
البته وجدان شخصی این افراد، مستقل، بالغ، صادق و سالم است، اهل ماست‌مالی و لاپوشانی نیست، صریح و بی‌پرده است و با هیچ‌کس، حتی خودشان تعارف ندارد. بزرگ‌ترین معیار خالقان اخلاق اربابی برای اعمال و رفتارشان، رسیدن به آرامش و رضایت درونی است. اخلاق اربابی مرزهای وسیع و قابل انعطافی دارد و هرگز خشک و متعصب نیست.
برای توده‌هایی که مقید و مأخوذ به اخلاق بردگی هستند، اخلاق اربابی، گاهی زیبا و تحسین‌برانگیز، گاهی گناه آلود و فاسد، و در اکثر مواقع گنگ و نامفهوم است.
یونگ می‌گوید: افرادی که به اخلاق اربابی رسیده‌اند، تاوان این بلوغ را با تنهایی و طردشدگی پس می‌دهند. آن‌ها به رضایت درونی می‌رسند ولی همیشه برای اطرفیان‌شان، دور از دسترس و غیر قابل درک باقی می‌مانند.

ناز کن ای حیات جان..

من به تو مایل و تویی هر نفسی ملولتر..

وه که خجل نمی‌شود میل من از ملال تو !

{ مولانا }

+عشق کمینه نام  تو چرخ کمینه بام تو

   رونق آفتاب‌ها از مه بی‌زوال تو...

سپاس از دوست و همراه همیشگی آریانای عزیز :)

باید همونجا تموم میشد

ایده ی مسخره ای وجود داره که اولین بار تو فیلم آسمان زرد کم عمق به گوشم خورد.. نابودی هر‌چیزی در اوج زیبایی..دیشب که کف اتاق دراز کشیده بودم و اندی ویلیامز گوش میدادم دیگه مسخره به نظر نمیرسید...

شبیه حرف های ناتمام

مگر چند بار دیگر به دنیا می آیم  ؟
که یکی را بدون تو ..بدون لبخندت
برسانم به انتها
و بارهای دیگر  
با دست هایی که خاک شده اند  
دوباره برویم به روی زمینی که رد می شوی ؟  

و باد که می آید ..برساند به ‍‍‍‍‍‍‍‍پیراهنت  
که این گرد و خاک..چقدر عاشق آغوش تو بوده است..  

یک بار منصفانه نیست زندگی
کم است برای من که گم ات کردم  
در اولین نشانه که داشتم  
و آن لحن صدایت بود  
که در ازدحام خیابان...در لحظه محو شد  

و رهگذران..روی لحن تو  
آن قدر در آمد و شد بودند  
که گم کردن ات بدیهی بود  

درست مثل این که بدیهی است  
تو گم شده ای  
من پیر می شوم  
و مرگ که می رسد..فکر می کند  
چقدر شبیه حرف های ناتمام  
باز مانده است دهانم...
 
{ ناهید عرجونی }

سوالاتی که پیش میاد :)

اولای ترم : چه جوری نمره کامل بگیرم ؟

بعد از میانترم : چطوری پاسش کنم ؟

آخرای ترم : به نظرت با 9.9 میندازه یا هرچی گرفتی ؟

حال خوب کن (51)

من یک جستجوگر هستم

شاهکارهای کمی وجود دارند که ارزش تجربه کردن تقریبا برای همه ی انسان ها رو داشته باشند..

در عوض فیلم ها ، سریال ها و کتاب های معمولی زیادی وجود دارند که نه اونقدر خوبند که بخوای به کسی پیشنهادشون کنی ، نه اونقدر بدند که بخوای دیگرانو از تجربه کردنش منصرفشون کنی !

به خاطر همین من در مواجه شدن با این سوال که بخونم ؟ یا ببینم ؟ شرایط سختی رو تجربه میکنم..در این موقع من باید یه تاریخچه از علاقه مندی ها و یه اطلاع کلی از سلیقه و نحوه ی صرف کردن وقت و انرژی پرسش کننده داشته باشم تا بتونم جواب مناسبی بدم...

برای خود من داستان به این صورته که چون نمیدونم چقدر زنده ام مسلما  سعی میکنم بهترین چیزهایی که ازشون اطلاع دارمو هرچه زودتر تجربه میکنم..هرچند گاهی واقعا انتخاب های بدین .اما من باید تجربشون میکردم ( یا وقت بیشتری برای پرس و جو میذاشتم ) تا از این قضیه مطمئن بشم..

به نظر من هر کسی تنها زمانی میتونه حرفه ای بشه که به اندازه ی تجربه های خوب و شگفت انگیز ، تجربه های بدی هم داشته باشه ، تا بتونه تفاوت ها رو ببینه و توانایی مقایسه کردن رو بدست بیاره .

مسئله مهم اینه که از این تجربه های نسبتا بد هم دست خالی بیرون نیایم .نگیم افتضاحه و بیخیال بشیم . من وقتی اثری رو انتخاب میکنم تا پایان به نویسنده یا کارگردان این فرصتو میدم تا حرفشو بزنه . آره..بعضی وقت ها نا امید میشم اما بعضی وقت ها هم هست که میبینم واقعا ارزششو داشته..

حرف اینه که منفعل نباشیم و تو هر تجربه ای بگردیم برای یک چیز لذت بخش یا مفید و آموزنده..شاید تنها چیزی که من از تماشای یه فیلم بدست بیارم یادگرفتن یه اصطلاح انگلیسی باشه ..یا لذت بردن از یک سکانس و جلوه های بصری فیلم..کیف کردن از صدای یه بازیگر یا لباس ها و خنده هاش ...

بعضی وقتها حتی مهم نیست که دست خالی بیرون بیایم ! مهم اینه که دست نکشیم از جستجوکردن..

یا به قول آقای شعبانعلی : آموختن، جستجوی رگه‌های طلاست. ما به جستجوی سرزمین الماس نیامده‌ایم. ما به جستجوی رگه‌هایی از طلا، در معدنی از سنگ و گل می‌گردیم. هر حرفی، هر محفلی، هر کتابی و هر انسانی، یک پیام  برای ما دارد. آن پیام در قالب بحث و شعر و داستان و به هزار لباس، بیان می‌شود. اما پیام یکی است...و رسیدن به این پیام نیاز به جستجو و کندوکاو دارد..دنیا در هیچ جا برای هیچکس، شمش طلای طبیعی پنهان نکرده است..

? She's right there..You're not gonna do anything

Buses are for people who don't know each other.
They read books. They listen to music.
- And we all sing songs together, right?
- No! No, no, no, the other people...will stare at you if you sing,
so you listen to your own music.

- Oh.
- Here.stare out the window.
-Oh. And I watch the world go by.
 when I get back home, I am gonna ride the bus every day.

-Manny, this is just the beginning.
Every day, you ride the bus and count the minutes, hoping you'll see her again.
-Oh, my God.

She smiles,..and you feel a strange tingle up the back of your neck.
Something carnal inside of you...causes your body to break out in sweats.
You feel like the luckiest man in the world.

She sits alone, just like every other day, and looks out the window..lost in her thoughts.
You know that look...She's just as alone as you are.
But she doesn't have to be...You could talk to her.
Tell her you'd love to sit next to her..today and every other day
because life is short, and no one deserves ...to ride the bus alone.

-I want this to stop.
- It's not working?
- No.
She's too beautiful.I can't talk to her now.
What if I say something stupid? I'll just wanna die.

+She's right there..You're not gonna do anything? What would you do?
+I would...I would probably wait, and watch her get off the bus
and go home and eat...a whole box of pizza by myself.

+Swiss Army Man (2016)

special

I mean, before the Internet, every girl was a lot more special...

+Swiss Army Man (2016)

سرم را دیگر رویِ روزنامه ها خم نمی کنم..

چهره ی زیبا مثل آفتابگردانی ست که گلبرگ هایش را رو به خورشید می گشاید
مثل تو ...که چهره می گشایی بر من، وقتی ورق را برمی گردانم .

لبخندِ دلربا ؛هر مردی را مسحور زیبایی ات کنی ،

آه ، زیبایِ روزنامه ای..
تا به حال چند شعر برایت سروده اند ؟
چند دانته برایت نوشته اند ؟ بئاتریس ؟!

برایِ وهمِ وسواس آمیزت
برای فانتزی های مصنوعی ات...

امروز من اما کلیشه ی دیگری نمی سازم
و این شعر را برای تو می نویسم
نه! نه، برای کلیشه های بیشتر..

این شعر برای زنانی ست
که زیبایی شان ، به دلنشینی شان ست
به فهم شان ، به ذات شان
نه به صورتی که جعلی ست .

این شعر برای شما زنانی ست
که چون شهرزاد ؛ هر روز با قصه ای
برای گفتن از خواب ؛ برمی خیزید .
قصه هایی برای دگرگونی ؛
چشم انتظارِ جنگ
جنگ بر ضدِ اندام واره های متحدالشکل
جنگ بر ضد شهوت های روزانه
جنگ برای حقوقِ ناگرفته
و یا فقط جنگ هایی برای نجاتِ شبی بیشتر..

بله ، برای شما ؛ برای زنانِ دنیایِ درد
به ستارگان درخشانِ این عالمِ بی انتها
به شما جنگجویانِ هزار و یک جنگ
برای شما؛ دوستانِ دلم..

سرم را دیگر رویِ روزنامه ها خم نمی کنم
ترجیحا به شب می اندیشم
به ستارگانِ درخشان اش
نه باز به کلیشه های بیشتر …


{  اکتاویو پاز }

0/5

یادش بخیر. امتحان اندیشه اسلامی 1 اصلا نخونده بودم. تو هر سوال میدیدم چی از نظر خودم درست و منطقیه، دقیقا برعکسشو تو برگه مینوشتم. سرآخر 19.5شدم.

مثل اینکه از بخت بد به اندازه نیم نمره روی یک موضوع توافق داشتیم. میخوام بگم یه جاهاییشم واقعا منطقیه :)

شاید اگر کلمات را می یافتم، تو می ماندی ...

{Matt Monro - The Music Played }

An angry silence lay, where love had been
سکوتی تلخ مترنّم بود، آنجا که عشق بود

An in your eyes a look, I've never seen
و در چشمان ات نگاهی که پیش از آن ندیده بودم

If I have found the words, you might have stayed
شاید اگر کلمات را می یافتم، تو می ماندی

But as I turn to speak, the music played
ولی چون خواستم سخن بگویم، موسیقی آغاز شد

As lovers danced their way,around the floor
آن هنگام که عاشقان در هر سو رقصان بودند

I sat and watched you walk, towards the door
من نشسته بودم و تو را می نگریستم که به سویِ در می روی

I heard a friend of yours,suggest you stayed
شنیدم که یکی از دوستانِ جمعتان تو را به ماندن خواند

And as you took his hand, the music played
و آن هنگام که تو دست اش را گرفتی، موسیقی آغاز شد

Across the darkened room, the faintest sight I saw
در فروغ ِ لرزان ِ آن اتاق، در منظره ای موّاج

He'd been something more,than friends before
دیدم که او برایت بیش از اینهاست، بیش از دوستانِ پیشین 

While I was hurting you, by clinging to my pride
آن هنگام که تو را با غرورم می آزردم

He had been waiting,and I drove him,to your side
او مترصّد بود، و من بودم که او را سوی ات راندم

I couldn't say the things, I should have said
باید راز ِ دل با تو می گفتم

Refused to let my heart,control my head
ولی نگذاشتم که قلب ام بر خِرَدم حکم رانَد

But I was made to see,the price I paid
و حال محکوم شدم به این دیدن، تاوانی که پرداختم

And as he held you close, the music played
و آن هنگام که تو را در آغوش کشید، موسیقی آغاز شد

And as I lost your love, the music played
و آن هنگام که عشق ات را از کف دادم، موسیقی آغاز شد...

موهبت معمولی بودن..

یکى از موهبت ها و نعمت هاى بزرگى که بیشترِ ما تو زندگى داریم و اصلاً حواسمون بهش نیست و قدرش رو نمى دونیم، "معمولى" بودنه.
معمولى و متوسط بودن یکى از فاکتورهاى تأثیرگذار براى زندگى آروم، طبیعى و سالمه.
آدمهایى که بیش از حد چاق یا لاغر هستن، بیش از حد زیبا یا نازیبا هستن، قدشون خیلى زیادى بلند یا کوتاهه، وضع اقتصادیشون بیش از حد خوب یا بده، معمولاً نسبت به افراد عادى و معمولى و متوسط، مستعدِ مشکلات و صدمه هاى بیشترى در طول زندگى هستن.
یک نمونه ى خیلى ساده بعضى از افرادى هستن که اضافه وزنِ غیرطبیعى دارن، کافیه چند دقیقه باهاشون صحبت کنید تا از کمبود اعتماد به نفس، نارضایتى، افسردگى، مشکلات ارتباطى و هزار مسأله ى دیگه شون باخبر بشین.
یا افرادى که طبق معیارهاى جامعه شون خیلى زیبا تلقى میشن، در بسیارى موارد ممکنه مستعدِ خطر اعتماد به نفس کاذب و خودشیفتگى و تکبر، نازپروردگى و به دنبالش آسیب پذیرى زیاد و انعطاف و پذیرشِ کم، عدمِ رشد و پختگىِ شخصیتى و هزار مشکل دیگه بشن.
افراد معمولى و متوسط معمولاً در روابط هم موفق تر و راحت تر پیش میرن، راحت تر انتخاب مى شن، راحت تر انتخاب مى کنن و راحت تر رابطه شون رو پیش مى برن.
(البته این بحث اصلاً به این معنا نیست که افراد خاص نمى تونن زندگى سلامت و موفقى داشته باشن، فقط احتمالاً با دغدغه ها و مسائل بیشترى رو به رو خواهند بود..

+غزل مهدوی

بسوخت حافظ و بویی به زلف یار نبرد..

عتاب یار پری چهره ، عاشقانه بکش..

که یک کرشمه تلافی صد جفا بکند !

{ حافظ }

مانند درخت اما..

زنی را می‌خواهم
که مانند درخت باشد
با برگ‌های سبزی که در باد می‌رقصند

آغوشش
چون شاخه‌های درخت باز باشد
و خنده‌اش
از تاریکی‌های زمین الهام گرفته
در سرانگشت‌هایش پراکنده شود

زنی را می‌خواهم چون درخت
که هر طلوع و غروب
از افقی بگریزد

در حالی که از اسارت خود در خاک گریه می‌کند ..

{ بیژن جلالی }

+{Kamran Rasoolzadeh - Zan }

البته بعد تو..

ایشون صاحب یکی از قشنگ ترین خنده های دنیا هستن..

بدتر از چیزی که هستی

+مردا همیشه همینو میگن ..که برمیگردن ..من هم همیشه همینو به همه ی زنا گفتم..

- بدون اینکه حرفتو باور داشته باشی؟ - من که باور نمی‌کنم - تو فقط می‌خوای خودتو بدتر از اون چیزی که هستی نشون بدی...

Le notti bianche 1957

 

چه سال ها که به پای تو شاخ گل بنشستم ...

چه خارها که ز حسرت شکست در دل ریشم

چو دیدمت که چو گل سر به سینه‌ی دگرانی..

{ هوشنگ ابتهاج }