نشان دادن، به جای گفتن..

تمایلی ندارم که ویژگی‌های خاص یک فیلمساز بزرگ را برشمارم، چرا که ناگزیر منجر می‌شود به این که کار را ساده انگاریم و ارزشش را بکاهیم. ولی در فیلمنامه‌های کریشتف کیشلوفسکی و همکار نویسنده‌اش کریشتف پیسیه‌ویچ، نابه‌جا نیست اگر بیان شود که آنها توانایی منحصر به فردی دارند که ایده هاشان را دراماتیزه کنند به جای آن که در مورد آنها حرف بزنند. با بیان مفاهیم در غالب کنش‌های دراماتیک قصه، آنها این توان افزوده را به دست می‌آورند که به تماشاچی اجازه دهند که آنچه را که در واقع دارد روی می‌دهد، کشف کند به جای این که به او گفته شود.

آنها این کار را با چنان مهارت خیره‌کننده ای انجام می‌دهند که شما ایده‌هاشان را نمی‌بینید و درکشان نمی‌کنید تا این که بعد از زمانی درمی‌یابید که چه عمیق بر قلب شما نشسته اند.

+استنلی کوبریک؛ پیش گفتاری بر «ده فرمان»

this cello was too heavy for me

{Joe Hisaishi -Okuribito Memory}

autopilot mode

+گرتافسکی تئاتر رو رها کرد چون احساس میکرد که دیگه همه ی مردم توی زندگی روزمره شون هم دارن نقش بازی میکنند و این باعث میشه که تئاتر به یک موضوع غیر ضروری تبدیل بشه.

به نظرت عجیب نیست که اکثر پزشک ها تمام انتظاری که ما از یک پزشک داریم رو براورده میکنن؟

وقتیکه یک تروریست رو توی تلویزیون میبینی اون کاملا شبیه یک تروریسته.

ما در دنیایی زندگی میکنیم که پدر ها یا افراد مجرد، یا هنرمند ها همشون دارن انتظارات دیگران رو از اینکه یک پدر یا یک فرد مجرد یا یک هنرمند چطور باید باشند، برآورده میکنند.

اون ها طوری رفتار میکنن که انگار دقیقا میدونند که در تمامی لحظات باید چطور ظاهر بشن و به نظر میرسه که کاملا هم به خودشون اعتماد دارن...

-البته مردم در دنیای شخصی، کاملا با خودشون درگیرند.

+آره اونا نمیدونن که باید با زندگیشون چکار کنن..همه دارن کتاب های "راز موفقیت" رو میخونند..اقبال مردم به این کتابها واقعا جالبه، چون نشون میده که ما چقدر کنجکاویم تا درمورد زندگی بقیه ی افرادی که به ظاهر توی زندگیشون موفق یا خوشحالند، اطلاعات کسب کنیم..حتی حاضریم با بازی کردن نقش اون افراد در زندگی خودمون چند لحظه ای طعم موفقیت رو بچشیم!

اما فقط داریم حقیقت خودمون رو از دیگران مخفی میکنیم. ما در زندگیمون کاملا دیگران رو نادیده میگیریم. ما اغلب چیزهایی رو که دوست داریم بدونیم، نمیدونیم..حتی در مورد نزدیک ترین دوستانمون. فرض کن که در شرایط بدی قرار گرفتی. قاعدتا دوست داری بدونی که آیا بقیه ی دوستات هم همچین شرایطی رو تجربه کردن یا نه. ولی شهامت پرسیدن از هم دیگه رو نداریم.

این دقیقا یعنی اینکه از دوستت بخوای تا نقشش رو فراموش کنه. ما هیچ ارزشی برای دنبال کردن واقعیت قائل نیستیم منظورم اینه که این تاکید عجیبی که امروزه روی شغلهامون میکنیم. اون الگو و هویت گرفتن از کاری که انجام میدیم ناخواسته باعث میشه که دنبال کردن واقعیت اهمیت خودشو از دست بده. به خاطر اینکه اگه زندگیت حول این موضوع نظم پیدا کنه که میخوای توی کارت موفق بشی دیگه واست مهم نیست که دنبال چی میری، یا چه چیز هایی رو میخوای تجربه کنی دیگه ذهنت نسبت به آینده بسته میشه.

انگار خلبان اتوماتیک مغزت رو فعال کردی دقیقا مثل دکتر مادرت، اونم خلبان اتوماتیکش فعال بود  وقتی که داشت مادرت رو معاینه میکرد و نتونست بجز دست مادرت چیز دیگه ای رو ببینه.

-درسته. ذهن ما متمرکز شده روی اهدافی که واقعیت ندارن. همشون رویان و قسمتی از زندگی خیالی ما هستن. بعضی وقت ها خیلی مسخرست که میبینی همه واسه خودشون هدف هایی دارند و براش تلاش میکنن. به نوعی خیلی پوچه وقتی در نظر بگیری که اصلا اهمیتی نداره که هر کسی چه خواسته ای داره، چون وقتی تمام تمرکزت روی هدفته در هر لحظه از زندگی طبق یک قانون زندگی میکنی..

اینطوری زندگی تبدیل به یک عادت میشه و به ندرت اتفاقات غیر قابل انتظاری رخ میدن و اگه تو مدت طولانی طبق یک قانون و عادت زنده باشی دیگه اصلا زندگی نمیکنی..

برای همین در زبان سانسکریت، ریشه ی فعل "بودن"، رشد کردنه

یا باعث رشد شدن..

 

My Dinner with Andre 1981 Louis Malle Comedy-drama/Indie film ‧ 1h 51m

پنج قطعه آسان

+یک اثر درخشان، راجع به سرگشتی و بی جایی انسان ها، در جهان و جامعه و خانواده ای که سنخیتی با آن ندارند.

حال خوب کن(70)

چرا نیاز است فیلمهای باکیفیت تماشا کنیم؟

بعد از تماشای تعداد زیادی فیلم و افزایش تجربه و رسیدن به حد مشخصی از پختگی دیگر نه رنگ و لعاب فیلمهای هالیوودی چشمت را خواهد گرفت و نه داستان های به ظاهر الهام بخش آن فریبت خواهد داد. بیشتر آن آثاری که در دوران نوجوانی شگفت زده ات کرده اند جذابیتشان را برایت از دست خواهند داد، به آن اندازه که بعد از چند دقیقه از پخش و دیدن دوباره شان، آن تصویر زیبای ابتدایی ات از آنها خراب خواهد شد و حتی حاضر به نشستن و ادامه تماشای شان نخواهی بود.

دوست ندارم یک حکم کلی صادر کنم، اما انگار فیلمهای هالیوودی تماماً تظاهرند. حتی متفاوت بودنشان هم یک نمایش تصنعی ست. چیزی در آنهاست که از زندگی دور است. و همین مسئله آنها را "به درد نخور" میکند.

البته در این تخریب ذهنیت و نگاه به سینما به عنوان شکلی از تجارت و نه یک هنر، مسائل دیگری هم نقش دارند. برای مثال وقتی به حقه های فیلمنامه نویسی آگاه میشوی و میفهمی تمام گره هایی که روزی هنگامی تماشای فیلمی ذهنت را مشغول کرده بودند، فریب هایی برای محکم تر نشاندنت بر روی صندلی های سینما بوده، اعتمادی درونت باقی نمیماند. این حرف به معنی آن نیست که نباید در داستان گره یا سوپرایزی وجود داشته باشد. اما این نقاط برجسته باید از دل داستان بیرون آمده باشند. نه این که دور و بر چند غافلگیری و دیالوگ خوب، داستانت را بنویسی!

همین چیزهای به ظاهر ساده بخش زیادی از  لذت تماشا را در وجودت میکشد، چون نمیتوانی لحظه ای نگاهت را از تقلبی بودن تمام آن تصاویر و گفتگوها برداری.

به همین خاطر است که بعد از مدتی ناگزیر، رو به سینمای مستقل آمریکا می آوری و بعد از آن و به تدریج به سمت سینمای اروپا حرکت خواهی کرد.

سینمای اروپا جایی نیست که در آن برای لذت به تماشای فیلم بنشینی. حداقل در ابتدا برای لذت بردن آماده نیستی. فیلمها به وحشتت می اندازند. آزارت میدهند، عصبانی ات میکنند، خسته و کسل ات میکنند و اگر هنوز رمق یا انگیزه ای برای ادامه تماشا در وجودت مانده باشد، با آنچه من  "رویارویی با واقعیت ها" صدایش میکنم، تو را، از خودت ناامید میکنند.

تماشای آثار با کیفیت سینمای اروپا ( و نگاه کردن به آثار هر سینماگر اصیل دیگری در هر نقطه دنیا)، اگرچه از جنس دیگری است، اما شباهت زیادی به خواندن شاهکارهای ادبی دارد. همانطور که بعد از تمام کردن و بستن یک کتاب خوب، آنچه که به آن تبدیل شده ای، قابل قیاس با شخصیت گذشته ات نیست، تجربه تماشا یک اثر دردناک سینمایی هم میتواند به یک نقطه ی قوت قابل اتکا در تصمیم های مهم آتی زندگی ات تبدیل شود.

چون آنها با دست گذاشتن بر نقاط پوشیده ی زندگی و شخصیت انسان ها یا تمرکز و بزرگنمایی نواحی بسیار معمولی آن باعث میشوند جور دیگری به رویدادهای روزمره یا غیرعادی زندگی نگاه کنی و از آن مهمتر به شکل متفاوتی با "خودت" رو به رو شوی..فکر میکنم این آیینگی و رو به رویی از هرچیز دیگری مهمتر است. آنها بدین شکل چیزی را درونت میکارند یا پرورش خواهد داد که پیش از وجود نداشته یا تا اندازه ریشه دار نبوده و به آن فکر نشده است.

تماشای فیلمهای خوب شخصیتت را قوام میبخشند، بی آنکه متوجه باشی با قرار دادنت در موقعیت های سخت، هوش اخلاقی ات را تقویت میکنند و با روایت بخش های کمتر شناخته شده ای از زندگی مسیر خودشناسی ات را بازتر مینماید.

سینمای اروپا، خود ِ زندگی نیست اما به آن نزدیک است. اشتیاق بعضی از سینماگران اروپا برای ساخت آنچه به آن فکر میکنند و به آن اعتقاد دارند و توجه اندک به گیشه، جوایز و نظر منتقدین از آنها و آثارشان موجودات اصیل تری ساخته است. اصالتی که تنها برای ببیننده ای که به شکل منحصر به فرد خود، وجود و چشمانی اصیل دارد قابل درک و دیدن است.

چرا آثار تارکوفسکی مبهم به نظر می رسند؟

هرگاه درباره ی موضوعی مطالب به طور کامل گفته نشود، امکان این که انسان خود نیز به تفکر نو و جدید در مورد آن برسد، وجود دارد، در غیر این صورت بدون آنکه بیننده تلاش فکری کند نتیجه نهایی به او عرضه میشود.

از آنجا که بیننده همه چیز را بدون زحمت به دست می آورد، به هیچ وجه نمیتواند از این نتیجه گیری استفاده ی لازم را ببرد. آیا وقتی نویسنده نمیتواند بیننده را در رنج و شادی خلق یک تصویر شریک کند، میتواند چیزی به او ارائه دهد؟

اینگونه روش خلاق مزیت دیگری نیز دارد. تنها راهی که یک هنرمند میتواند با آن در روند دریافت و درک، بیننده را به سطح شعور خود ارتقا دهد این است که اجازه دهد بیننده خود از جزئیات فیلم وحدت آن را دریافته و همزمان با آن هم فکری داشته باشد.

بنابراین برای رعایت احترام متقابل میان هنرمند و مخاطب، یک چنین نسبتی تنها راه مناسب برقراری ارتباط هنری ست.

+زمان ممهور | آندری تارکوفسکی | قباد ویسی | 322 ص

عاشقانه های شلدون :)

The old familiar stories

Sunset Boulevard 1950 Billy Wilder

financial

Some Like It Hot 1959 Billy Wilder

The Fall

درباره فیلمی که در 18 کشور مختلف جهان و در طول 4 سال فیلمبرداری شده و علیرغم فضای سورئال، کارگردانش می گوید از کامپیوتر برای ساخت صحنه هایش استفاده نکرده و تمام آن تصاویر بی نظیر در لوکیشنهای واقعی فیلمبرداری شده چه می توانم بگویم؟

The story revolves around the friendship between a young girl and depressed man recovering in a hospital in the 1920s. Over the course of their stay the man tells the girl fantastical stories which are brought to vivid life by her imagination.

The fantastical story of adventure and revenge weaves in and out of the hospital-bound story and is constantly being manipulated and changed by our two protagonists. As with all of the director’s films, The Fall, is a treat for the eyes. Shot entirely on location it is genuinely one of the most striking films of the last ten years - hell, of any year. Whilst the lavish imagery may resemble a perfume commercial at times the overtly theatrical style is entirely in keeping with the film’s narrative. The strong compositions, eye-popping colours and elaborate costumes create a world you can totally lose yourself in.

+The Fall 2006 Tarsem Singh

Marina Abramović

تماشای The Artist Is Present، برای من، صرفا تماشای مستندی درباره‌ی مارینا آبراموویچ نبود. فیلم بارها و بارها نفسم را بند آورد. فارغ از شخصیت مارینا آبراموویچ و دوره‌های مختلف کاری‌ش، هم‌کاری و عشق طولانی‌‌مدت‌ش با «اولای»، همسر و پارتنر سابق‌ش، پروژه‌های مشترک‌شان، رابطه‌شان، و نمایش کوتاهی از پرفورمنس‌های مبتنی بر «رابطه»‌شان بود که من را به تمامی درگیر کرد.

مارینا آبراموویچ، چهره‌ی شاخص هنر مفهومی به خاطر اجراهای جنجالی‌اش معروف است. هنرمندی که آثارش به اندازه زندگی‌اش حیرت‌انگیزند. او از بدنش به مثابه سوژه و رسانه اصلی هنرش استفاده می‌کند. آبراموویچ در اواسط دهه هفتاد با اجراهای رادیکال و خلاقانه‌اش که با همکاری اولی هنرمند آلمانی تبار ساخته بود به شهرت رسید.

«هنر راحت است» نوشته‌یی بود که آبراموویچ و اولی بر شیشه جلوی اتومبیل مینی‌ون که خانه‌شان بود و در آن زندگی می‌کردند چسبانده بودند؛ اتومبیلی که حالا اثری موزه‌یی است. وقتی همکاری ۲۳ ساله این دو به پایان رسید، مارینا به تنهایی کارش را ادامه داد و در نهایت به نامدارترین پرفورمنس آرتیست زن بدل شد که بانی تبدیل اجرا به شکلی نهادینه از هنر بود.

او در  اجرای سال 2010 خود که "The artist is present/هنرمند حاضر است" نام دارد، سه ماه یا عبارت دقیق‌تر، ۷۳۶ ساعت و ۳۰ دقیقه بر روی یک صندلی نشست تا با 10 هزار نفر، ارتباط بی‌واژه برقرار کند.

پیش از این فراخوان داده شده بود که مارینا آبراموویچ حاضر است با هر که رو در رویش بنشیند، به مدت یک دقیقه ارتباط بی‌کلام برقرار کند. یکی از افرادی که رو برویش نشست اولای، یار سابق‌اش بود که پس از ۲۲ سال با مارینا آبراموویچ رو در رو شد. ویدئوهای زیادی از آن چند ثانیه روی یوتیوب منتشر شده، اما پیشنهاد می‌کنم آن چند ثانیه را نه روی یوتیوب، که طی تماشای فیلم اصلی نگاه کنید. نگاه [عشاقی که پس از 22 سال رو در روی هم قرار گرفتن] به تمامی زبان ها حرف میزند.

در گذشته زندگی به عنوان یک هنرمند پرفورمنس کار ساده ای نبوده است و آنها سال های سال مجبور به زندگی در یک ون کنار هم دیگر بودند. ماریا میگوید ما مجبور به زندگی با چوپان ها در اطراف شهر بودیم در حالیکه کارمان دوشیدن شیر بز بود. بطری های آب یکبار مصرف را جمع میکردیم و میفروختیم و از پمپ بنزین ها، برای ماشینمان سوخت قرض میگرفتیم. من مجبور به حمام کردن در پمپ بنزین ها بودم. در ادامه ماریا اما از حال خوب آن دوران سخت هم میگوید اینکه چقدر ایمان، آرزو و معصومیت در زندگی آن زمانشان وجود داشته.." به طرز عجیبی آن زمان که در آن ماشین زندگی می کردم، خوشبخت بودم. تمام آن چیزی بود که همیشه می خواستم با مردی که عاشقش بودم. با هم کار می کردیم. سنت شکن بودیم و هرگز تسلیم هیچ چیز نمی شدیم."

وقتی از فقری که «مارینا» در دوران فعالیت هنری‌اش تجربه کرده، مطلع می‌شوید، افراط و تفریط‌های کنونی او را می‌توانید ببخشید؛‌ او در خانه ستاره‌شکلی زندگی می‌کند که یک اتاق، تنها به نوشیدن آب اختصاص دارد.

جدایی آبراموویچ با اولای پس از دوازده سال زندگی مشترک نیز، به نوبه ی خود، یک اثر هنری بود: در سال ۱۹۸۸ در یک اجرا موسوم به “عاشق ها: قدم زدن روی دیوار چین” که ۹۰ روز به طول انجامید، مارینا آبراموویچ از انتهای سمت شرقی دیوار چین و اولای از سمت غربی دیوار به قصد ملاقات یکدیگر به سوی مرکز دیوار به راه افتادند و و جایی در میانه‌ی راه زمانی که به یکدیگر رسیدند، از هم جدا شدند.

مارینا تنها برای این که بتواند پروژه‌ی دیوار چین را عملی را کند، هشت سال با مقامات چین مذاکره و نامه‌نگاری کرد. برای چینی‌ها مشکوک بود که چرا دو نفر باید بخواهند از دو طرف دیوار چین به سوی هم حرکت کنند و نام پروژه‌ی خود را دیدار عاشقانه بگذارند؟! این دیدار پایان رابطه‌ای بود که از مدت‌ها پیش عملا پایان یافته‌بود.

مارینا می‌گوید پرفورمنس برای او رفتن به حوزه‌های ناشناخته است. عبور از چیزهایی که برای او وحشت دارد و تجربه‌ی چیزهایی که نمی‌داند.

مهر 96

Movies

عباس کیارستمی

Serials

Taboo British television programme 8.6/10 IMDb Season 1

The Story of God with Morgan Freeman American television series 8.1/10IMDb Season 1

  2 & Gravity Falls American animated series 8.9/10 IMDb Season 1

Documentary

I Am Heath Ledger 2017 ‧ Biography/Documentary ‧ 1h 34m 7.4/10 IMDb

Music

Coldplay

BBC Radio 2: Your Hundred Best Tunesِ -  CD3 Vocal Classics

Dalida

Books

زمان ممهور | آندری تارکوفسکی | قباد ویسی | 322 ص

توتم و تابو | زیگموند فروید | دکتر محمدعلی خدنجی | 234 ص   فصل 1 و 2

خاطرات سیلویا پلات | فرانسیس مک کالو | مهسا ملک مرزبان | 488 ص

سرشت و سرنوشت:سینمای کریشتف کیشلوفسکی |مونیکا مورر |مصطفی مستور| 146ص

دوستش داشتم | آنا گاوالدا | ناهید فروغان | 176 ص

شهریور (96)

Movies

• Andrei Tarkovsky 

1. Ivan's Childhood 1962 Andrei Tarkovsky Drama film/War ‧ 1h 37m 8.1/10IMDb
   
2. Andrei Rublev 1966 Andrei Tarkovsky Drama film/Biography ‧ 3h 25m 8.3/10IMDb
3. Solaris 1972 Andrei Tarkovsky Fantasy/Drama film ‧ 2h 49m 8.1/10IMDb
   
4. The Mirror 1975 Andrei Tarkovsky Drama/Biography ‧ 1h 48m 8.2/10IMDb
5. Stalker 1979 Andrei Tarkovsky Fantasy/Mystery ‧ 2h 43m  8.1/10IMDb
6. Nostalghia 1983 Andrei Tarkovsky Drama film/Drama ‧ 2h 10m 8.2/10IMDb
7. The Sacrifice 1986 Andrei Tarkovsky Drama ‧ 4h 6m 8.1/10IMDb

• Billy Wilder 

1. Double Indemnity 1944 Billy Wilder Drama film/Thriller ‧ 1h 50m 8.3/10IMDb
2. Sunset Boulevard 1950 Billy Wilder Drama film/Noir ‧ 1h 55m 8.5/10IMDb
3. Some Like It Hot 1959 Billy Wilder Romance/Music ‧ 2h 12m 8.3/10IMDb
4. Love in the Afternoon 1957 Billy Wilder Crime film/Drama film ‧ 2h 10m 7.3/10IMDb
5. The Apartment 1960 Billy Wilder Comedy-drama/Romance ‧ 2h 5m 8.3/10IMDb

•  Akira Kurosawa 

• خارج از برنامه

1. Tangerines 2013 Zaza Urushadze Drama film/War ‧ 1h 30m 8.3/10IMDb
   
2. Your Name 2016 Makoto Shinkai Fantasy/Drama film ‧ 1h 52m 8.5/10IMDb
3. Breakfast at Tiffany's 1961 Blake Edwards Drama film/Melodrama ‧ 1h 55m 7.7/10IMDb
4. The Garden of Words 2013 Makoto Shinkai Drama/Romance ‧ 46 mins 7.6/10IMDb
5. Perfect Strangers 2016 Paolo Genovese Drama film/Comedy ‧ 1h 37m 7.8/10IMDb
6. Allied 2016 Robert Zemeckis Drama film/Thriller ‧ 2h 4m 7.1/10IMDb
7. Two Days, One Night 2014 Jean-Pierre Dardenne, Luc Dardenne Drama film 7.4/10
8. Life of Pi 2012 Ang Lee Drama film/Action ‧ 2h 7m 7.9/10IMDb
9. To Kill a Mockingbird 1962 Robert Mulligan Drama film/Mystery ‧ 2h 10m 8.3/10IMDb
10. Don Jon 2013 Joseph Gordon-Levitt Drama/Romance ‧ 1h 30m 6.6/10IMDb
11. I Am Sam 2001 Jessie Nelson Melodrama/Drama ‧ 2h 14m 7.6/10IMDb
12. The Machinist 2004 Brad Anderson Thriller/Drama ‧ 1h 42m 7.7/10IMDb
13. Serpico 1973 Sidney Lumet Crime film/Drama film ‧ 2h 10m 7.8/10IMDb

Serials

    Big Little Lies American drama miniseries 8.7/10IMDb Season 1

    Black Mirror British television series 8.9/10IMDb Season 3    

    Friends American sitcom 8.9/10IMDb Season 10

Documentary

    Baraka 1992 Ron Fricke War/Documentary ‧ 1h 37m 8.6/10IMDb

    Human 2015 Yann Arthus-Bertrand Documentary ‧ 3h 10m 8.7/10IMDb
    Home 2009 Yann Arthus-Bertrand Drama film/Family ‧ 2 hours 8.6/10 · IMDb

Music

• Camel

1. Camel (1973)  
2. Mirage (1974)  
3. The Snow Goose (1975)
4. Moonmadness (1976)  
5. Rain Dances (1977)
   
6. Breathless (1978)
   
7. I Can See Your House from Here (1979)
   
8. Nude (1981)
   
9. The Single Factor (1982)
   
10. Stationary Traveller (1984)  
11. Dust and Dreams (1991)
12. Harbour of Tears (1996)
13. Rajaz (1999) :)
14. A Nod and a Wink (2002)

• Zbigniew Preisner

• BBC Radio 2: Your Hundred Best Tunesِ - CD2 Relexins Classics 

• Antimatter

• خارج از برنامه

1. Hesam Inanlou - Vahm (Ft Navid Afghah and Tony Overwater)
   
2. Bomrani - Gozashtano Raftane Peyvaste
   
3. Raam - Ta Hezaro Nemidonam Chand
   

Books

افسانه ی سیزیف | آلبر کامو  | 200 ص

خشم و هیاهو | ویلیام فاکنر | صالح حسینی | 317 صفحه 

همنام | جومپا لاهیری | امیر مهدی حقیقت | 360 صفحه 

چشیدن طعم وقت ( از میراث عرفانی ابوسعید ابوالخیر) | شفیعی کدکنی | 335 صفحه 

تمرین نیروی حال | اکهارت تله | فرنا فرود | 109 صفحه 
جنگ، چهره‌ی زنانه ندارد | سوتلانا الکساندرونا الکسیویچ | عبدالمجید احمدی 

تصویر دوریان گری | اسکار وایلد | 323 صفحه

خارج از برنامه

دختری با گوشواره مروارید | تریسی شوالیه | گلی امامی | 237 ص 

امید بازیافته |گزیده هایی از دفتر خاطرات آندری تارکوفسکی | بابک احمدی 

هشت اثر دیگر از کریستین بوبن | سیدحبیب گوهری راد | 234 ص 

except you

حقیقت عمیق شخصی، نه واقعیتی که در سطح آرزویش را داریم

*نه برای آن هایی که میخواهند فیلم را دست اول ببینند.(Stalker - Andrei Tarkovsky)

Stalker کسی است که راه را به شما نشان میدهد. شما را از مسیری پر پیچ و خم و خطرناک میگذارند و به اتاقی میرساند که میتواند شما را به بزرگترین آرزویتان برساند. اتاق در ناحیه ای قرار گرفته که از سال ها پیش به خاطر برخورد سنگی آسمانی متروکه شده است و هم اکنون توسط دولت محصور شده و از آن محافظت میشود. اما هنوز هستند کسانی که مردم سرخورده را، برای رسیدن به آرزوهایشان، به صورت پنهانی از موانع عبور داده و وارد منطقه میکنند. نکته اینجاست که تنها آدمهای به شدت ناامید و رنجیده میتوانند به سلامت از این ناحیه عبور کنند. این منطقه هوشمند دام های مرگباری که دائما محلشان تغییر میکند را بر سر راه بقیه بازدید کنندگان میگذارد. دام هایی که حتی استاکرهای خبره ای که منطقه را به خوبی مشناسند به وحشت می اندازد.

استاکرها خود حق ورود به اتاق را ندارند. این قانونی ست که خودشان وضع کرده اند. آنها فقط تا دم در اتاق میروند و پولشان را میگیرند. اما چرا؟ چه چیزی این اتاق را ترسناک میکند؟ مگر میشود رسیدن به آرزوها خوشایند نباشد؟

روی وحشتناک اتاق (و خودمان) را در قسمتی از فیلم و در خلال تعریف یک خاطره میبینیم. خارپشت یکی از مشهورترین استاکرهایی ست که تا به حال راهنمای منطقه بوده است. او برادرش را در یکی از خطرناک ترین نقاط منطقه، که تونلی به نام چرخ گوشت است از دست میدهد. مدتی بعد برای پس گرفتن برادرش قانون را شکسته و وارد اتاق می شود. با این امید که آرزویش برای پس گرفتن برادر برآورده شود. اما اتاق نه به آرزویی که به زبان می آید که تنها به درونی ترین و عمیق ترین خواسته  افراد پاسخ میدهد. نتیجه این میشود که خارپشت با مقدار زیادی پول از اتاق خارج میشود، بدون برادر.

حالا او یکی از ثروتمند ترین مردان سرزمینش است. اما دو هفته هم طول نمیکشد که او خودش را در خانه اش دار میزند. این میتواند تاوان ورود به اتاق آرزوها و سرنوشت هرکدام از ما هنگام رو به رو شدن با عمیق ترین وجه وجودمان باشد.

Stalker 1979 ‧ Fantasy/Mystery ‧ 2h 43m 8.1/10IMDb

جعبه سیاه زندگی

چند زوج از هم جدا میشوند، اگر تنها قادر باشند به گوشی های هم نگاه کنند؟

هفت دوست قدیمی برای مهمانی شام دور هم جمع میشوند. آنها وارد بازی خطرناکی میشوند وقتی تصمیم میگیرند برای دو ساعت محتوای همه پیامهای متنی، ایمیلها و مکالماتشان را جلوی جمع دریافت کنند. فیلم درعین جذابیت داستانی، به پیچیدگیهای ارتباطی که تکنولوژی ممکن ساخته میپردازد و..

Shut Up and Dance

I'm an all right bloke really. I swear I am, when it's When stuff's normal.

Black Mirror | Shut Up and Dance | Season 3 | Episode 3

..چی بگم از این اپیزود+

سخن اوست که گفت: اگر صدیق را ساکن بینید بر آن اعتماد مکنید تا وقتی که علتی در میان افتد، مالی یا جاهی یا علمی آن سکونت هیچ نماید. و همه در پوستین یکدیگر افتند، چنانک جمعی سگان آرمیده بودند و ساکن شده یکی گفت: "عظیم آرمیده سگانی اند" گفتم: " شکنبه ای در میان ایشان انداز" در انداخت و دید آنچ دید

unspoken feelings

احساساتِ بیان نشده هیچ گاه فراموش نمی شوند.

Nostalghia 1983 Andrei Tarkovsky Drama film/Drama ‧ 2h 10m 8.2/10IMDb

شهریور

Movies

Akira Kurosawa

Andrei Tarkovsky

Billy Wilder

Serials

Big Little Lies American drama miniseries 8.7/10IMDb Season 1

Black Mirror British television series 8.9/10IMDb Season 3

Friends American sitcom 8.9/10IMDb Season 10

Documentary

Baraka 1992 Ron Fricke War/Documentary ‧ 1h 37m 8.6/10IMDb

Human 2015 Yann Arthus-Bertrand Documentary ‧ 3h 10m 8.7/10IMDb




Home 2009 Yann Arthus-Bertrand Drama film/Family ‧ 2 hours 8.6/10 · IMDb

Music

Antimatter

Camel

Zbigniew Preisner

BBC Radio 2: Your Hundred Best Tunesِ - CD2 Relexins Classics

Books

افسانه ی سیزیف | آلبر کامو

خشم و هیاهو | ویلیام فاکنر | صالح حسینی | 317 صفحه

همنام | جومپا لاهیری | امیر مهدی حقیقت | 360 صفحه

چشیدن طعم وقت ( از میراث عرفانی ابوسعید ابوالخیر) | شفیعی کدکنی | 335 صفحه

تمرین نیروی حال | اکهارت تله | فرنا فرود | 109 صفحه
جنگ، چهره‌ی زنانه ندارد | سوتلانا الکساندرونا الکسیویچ | عبدالمجید احمدی

تصویر دوریان گری | اسکار وایلد | 323 صفحه