حدیث جان مگو با نقش دیوار :: دچــآر باید بود..

حدیث جان مگو با نقش دیوار

جمعه, ۲ آذر ۱۳۹۷، ۱۱:۵۵ ب.ظ

گاهی وقتی دلم می‌خواد جمله‌ یا رهنمودی ملکه ذهنم بشه و در زندگیم ورود کنه میام این بالا و جلو چشمم می‌نویسمش.
جمله فعلی...مصرعی از حافظه. بیت کامل اینه: "به مستوران مگو اسرار مستی/ حدیث جان مگو با نقش دیوار" اگه بخوام یکی از بزرگترین پشیمونی‌ها و حسرت‌های زندگیم رو بنویسم همینه. اشتباهی که در گذشته انجام می‌دادم. حدیث جان گفتن با نااهلان، گیریم در حد یک جمله.
برای هرکسی ممکنه رخ داده باشه. تقسیم وجود و سرگذشتت با انسانی که شایسته اون حضور نبوده.
حالا اون آدم‌ چیزی از تو داره که نباید داشته باشه. تو از خودت چیزی در دست اون داری که درک ناشده، به دور انداخته شده. حالا دور از دسترس توئه و اگه صادق باشیم برای همیشه گم شده و از دست رفته. بخشی از وجود تو برای همیشه گم شده.
آشنا گرفتن ِ یک غریبه ِ دور، گناه نابخشودنیه. شاید میزان اهمیت همین حرف هم برای غریبه‌ها غیرقابل درک باشه.

۷ ۰
جمعه, ۲ آذر ۱۳۹۷، ۱۱:۵۵ ب.ظ

Mohammad Mahdi ..

letters for her

حافظ

شعر

شعرهایی که باید برایت بخوانم

می نویسم

۰۵ آذر ۹۷ ، ۱۱:۵۷

: )

ولی خیلی وقتا با شــِر کردن همین حدیث جان هاست که اهل و نااهل رو میشه تمیز داد و وای اگه بین اون همه نااهل یه اهل کشف کنی برا خودت...یعنی گاهی چاره ای هم نیست جز این...مگه اینکه منتظر بمونی کشف شی!

۰۴ آذر ۹۷ ، ۱۴:۳۱

اجاره سوئیت مبله در تهران

چقدر این مطلب شبیه حرف دل من بود ...

انقدر از این اشتباهات کردم که گاهی فکر که می کنم می بینم چقدر از خودمو هدر دادم :(

با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی ...

سر اسمش روشه ... وقتی به کسی گفتی دیگه سر نیس ...

___________________________
اجاره سوئیت مبله در تهران
https://eskanbama.com

۰۳ آذر ۹۷ ، ۲۱:۳۶

آرزو

سلام

خوبین؟

نمی دونم چرا اهمیت بعضی چیزا رو تا تجربه نکردی، نمی فهمی. می شنوی ولی نمی فهمی!

چه خوب نوشتین:"اون آدم‌ چیزی از تو داره که نباید داشته باشه. تو از خودت چیزی در دست اون داری که درک ناشده".

برا من به کرات اتفاق افتاده بود. علیرغم دقتم بازم، بعضا اتفاق می افته. این رفتار به نظرم بر میگرده به "همه خویشتن پنداری" ما. عدم تشخیص ما. کمبودهای عاطفی ما. میل به تعریف و تمجید از ما. تربیت خونوادگی ما. اعتماد و خیلی مولفه های دیگه.

ما یاد نگرفتیم که تو زندگیمون خودمون هسته هستیم و تو دوایر این هسته باید تشخیص بدیم کی رو تو حلقه اول بذاریم و کی رو تو آخرین حلقه. ما نمی فهمیم که صرف فامیل بودن، همکار یا همکلاس بودن، هم مسیر بودن... عموما معنیش این نیست که تو حلقه اول ما باشن. چون نمی فهمیم عذاب می کشیم و روابطمون بی معنی میشه با احساس حماقت معمولا که چرا کردم، چرا گفتم و نهایتش همیشه ناراحتیم و از خودمون خجل.

تو پست های قبلی تون نوشته بودین از بودا که خاموشی متفاوت از سکوته. برا خاموشی شعور میخواد و دانش و رسیدن به این خاموشی برا من که خیلی سخته.

........................

تو پست قبلی از هنر نوشتین. هنر و حتی دانشی که نتونه باری از دوش مردم برداره دیگه هنر نیست. ابزار هست در دست ظلم و تعدی. مثل تریاکی که رخوت میاره و سستی و چه بدبختیم ما که ترجیح میدیم نفهمیم.

همیشه از پست هاتون لذت بردم.

متشکرم

۰۳ آذر ۹۷ ، ۱۴:۰۷

هالی هیمنه

با این وصف آدم ترجیح می‌ده تنها سکوت کنه، شایدم برای همیشه و هر کسی. خیلی عذاب‌دهنده‌ست.

دچــآر باید بود..

دچــآر باید بود..

گیرم که هم نیابم، شادم به جستجویش!