تاریخِ سکوت
پنجشنبه, ۳ آبان ۱۳۹۷، ۰۲:۰۲ ب.ظ
مورخ آدم‌ها را براساسِ تاریخِ کنش‌ها و گفته ها و نوشته‌های‌شان بازمی‌آفریند: تاریخِ هیاهو. اما کاش می‌شد تاریخِ سکوت هم داشت: چه کسی، چه زمانی، در چه شرایطی، چرا سکوت کرد؟ تاریخِ سکوت، صرفاً تاریخِ بی‌عملی نیست، چون سکوت انواعِ گوناگون دارد: سکوت به مثابۀ «گریز از کنش»، سکوت به مثابۀ «من نمی‌دانم»، و سکوت به مثابۀ «غرقه شدن در خویشتن». با درنظر گرفتن این تفکیک، می‌توان سه نوع تاریخِ سکوت نگاشت: تاریخِ سکوتِ سیاسی، تاریخِ سکوتِ فلسفی، و تاریخِ سکوتِ وجودی.
من سکوت می‌کنم، پس «به نحوی آرام» هستم. صدای من در سکوتِ من شناور است.
+ابراهیم سلطانی
سلام
به نظرم هر سه تاش خوبه. اولش میخواستم بنویسم من متاسفانه فقط این دومی رو تا حدودی بلدم ولی تا دستم رفت رو کیبورد حس کردم دومی رو هم بلد نیستم. به نظرم بیم این سه سکوت دومی تعیین کننده هست. نمیدونم رو بلد باشی هم سکوت سیاسی میاد هم سکوت وجودی.