نرفتن به صندلی عقب
اینکارها، حداقل برای خودم، شکل بیاحترامی به دیگران رو نداره و مسئله رعایت صداقت و احترام گذاشتن آشکار و بیپرده به خودم و اولویت دادن به لذت یا آسایش شخصیمه.
مشخصه که همیشه هم اینقدرها ساده نیست و جاهایی بوده که موفق نبودم. مثلا یه دفعه روی صندلی جلو تاکسی نشسته بودم تا اینکه یه خانوم میانسال چادری بهم گفت: "پشت دونفر آقا نشستن سختمه میخوام جلو بشینم". و من نتونستم بگم نه. درحالیکه در نگاه من این درخواستها یا شکل سوءاستفاده از جنسیت دارند یا از عقب موندگی تربیتی ناشی میشن.
به هرحال دلیلش برام خیلی بیمعنی و سفیهانه بود و تازه اگه معنیای هم داشت باز تکون نخوردن از جام راحت ترین انتخاب بود. اما در برابر نگاه بقیه مسافرها و راننده معذب شدم و نتونستم بگم نمیخوام. انتخاب سادهتر (نه راحتتر!) تبدیل شد به رفتن و نشستن روی صندلی عقب.
- پنجشنبه, ۲۲ شهریور ۱۳۹۷، ۰۹:۵۱ ب.ظ