می‌ترسم بعد از مرگ هم کارگر باشم

اگر روزی بمیرم
تمام کتاب‌هایی را که دوست دارم با خودم خواهم برد
قبرم را از عکس کسانی که دوستشان دارم پر خواهم کرد
و خوشحال از اینکه اتاق کوچکی دارم
بی آنکه از آینده وحشتی داشته باشم

دراز می‌کشم
سیگاری روشن می‌کنم
و برای همه دخترانی که دوست داشتم در آغوششان بکشم
گریه می‌کنم

اما درون هر لذت ترسی بزرگ پنهان شده است
ترس از اینکه
صبح زود کسی شانه‌ات را تکان بدهد و بگوید:

بلند شو سابیر
 باید برویم سر کار..


{ سابیر هاکا }

عکس : Henri Cartier Bresson