آری، آغاز دوست داشتن است
گر چه پایان راه ناپیداست
من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست...
رابطه ها معمولا با این شعر فروغ شروع میشن..
و با این شعر وحشی تموم ...
تکیه کردم بر وفای او غلط کردم ، غلط
باختم جان در هوای او غلط کردم، غلط
عمر کردم صرف او فعلی عبث کردم ، عبث
ساختم جان را فدای او غلط کردم ، غلط..
داستان شما چطور پیش رفت ؟
اینکه شمعدانی را
" جانم"
صدا میزنم ،
دست خودم نیست...
همیشه فکر می کنم که گلها را
تو بدنیا آوردی
به گلدان مریم و نرگس و یاس
یا همین بنفشه و شب بو نگاه کن!
زیبایی شان به تو رفته
تنهایی شان به من !
{ حمید جدیدی }
چه کرده ایم
برای
مام ِ وطن ؟
بعضی از ما مردیم
بعضی سخنرانی کردیم ..
{ اورهان ولی }
برای گوش دادن به تمام آلبوم هاش..
ما بسیار گفتیم..شما نشنیدید..فریدون فرخزاد..
در کنج ِ دلم عشق ِکسی خانه ندارد
کس جای در این خانه ی ویرانه ندارد
دل را به کف هر که دهم باز پس آرد
کس تاب ِ نگهداری دیوانه ندارد !
{ حسین پژمان بختیاری }
+گفتم مه من! از چه تو در دام نیفتی ؟
گفتا چه کنم دام شما دانه ندارد !
{Alireza Eftekhari -Afsaneh Omr }
در عشق تو کس پای ندارد جز من ، در شوره کسی تخم نکارد جز من...
با دشمن و با دوست بدت می‌گویم ، تا هیچ کست دوست ندارد جز من !
{ عنصری}
در عصر چشم های تماشایی
با هیات غریب درختان بید
در وزش باد
تصویری از تمامت تنهایی..
بانو
بلند بالا
با قامتی بلندتر از ابتدای تابستان
با گیسوانش افشان
در دست بادها
گوی سبق ربوده ز یلدا
آن آفتاب روشن
آن نازنین من
دامن کشان گذشت و
مرا غرق غم گذاشت..
{ Tanita Tikaram - And I Think Of You }
I don't know where your days are spent
Your lovers and you friends
But I know for sure
Of who you have been thinking
Far beyond the city's lights
Are two who dream a life
Forgive them if they never find their freedom
Their freedom
It's so late
I think of you
I close my eyes
I think of you
همه در آینه غرق اند و من هر بار می بینم
که تو محو تماشای خودت در آسمان هستی...
{ جواد منفرد }
هر لحظه که تسلیمم در کارگه هستی ، آرام تر از آهو بی باکتر از شیرم
هر لحظه که میکوشم در کار کنم تدبیر ، رنج از پی رنج آید زنجیر پی زنجیر...
اگر جدی هستی، بیمار هستی و من گمان نمی کنم که جهان هستی بخواهد تو جدی باشی.من یک درخت جدی ندیده ام.یک پرنده ی جدی ندیده ام. یک طلوع جدی ندیده ام.یک شب پرستاره ی جدی ندیده ام.به نظر می رسد که این ها هرکدام به روش خودشان درحال خندیدن هستند...
+چقد خوبه که برای هر اتفاقی به جای عکس العمل منفی فقط بخندیم...میخوام تمرین کنم :)
+عکس..صحنه ای بعد از طوفان آیرین – آمریکا...
دنیا پر از رنج است
با این حال
درختان گیلاس شکوفه می دهند..
{ کوبایاشی ایسا }
+{Nana Mouskouri - Over and Over }
چه خوش است راز گفتن ، به حریف نکته سنجی..
که سخن نگفته باشی ، به سخن رسیده باشد !
{ بیدل دهلوی }
آمدمت که بنگرم باز نظر به خود کنم
سیر نمی‌شود نظر بس که لطیف منظری..
گفتم اگر نبینمت مهر فرامشم شود
ابوالحسن ورزی زن زیبائی داشت که از خوبرویان تهران به شمار می‌آمد و علاوه بر چهره‌ی جذاب، روحی زیبا پرست و لطیف داشت. اهل دل و شیفته شعر و ادبیات و هنر بود و با این خصائل جسمی و روحی، الهام‌بخش طبع شاعرانه ورزی به شمار می‌آمد.
وی نیز در جلساتی که همسرش شرکت می‌کرد، حضور داشت و در همین نشست و برخاست‌ها بود که بین او و آن جوان بلندبالای مازندرانی علائق عاشقانه شکفته شد و بتدریج حدیث مهرورزی آنها به یکدیگر از پرده بیرون افتاد و نهایتاً بین ورزی و همسرش جدائی رخ داد و آن عاشق و معشوق باهم ازدواج کردند.
طبع ظریف و حساس ورزی از این جدائی بسیار آزرده و مکدّر و ملول شد و به تدریج به آشفتگی‌های روحی گرفتار آمد. دوستان مشترک آنها که رنج و عذاب بی‌حد ورزی را می‌دیدند و احتمال می‌دادند که به جنون گرفتار آید، از این رویداد بسیار رنجیده و ناراحت شدند و آن را مغایر آئین دوستی و جوانمردی می‌دانستند و جمعاً به مرد بلندبالای مازندرانی فشار وارد آوردند که زن را رها کند و نهایتاً پس از ۷-۶ ماه آن دو از هم جدا شدند و زن بار دیگر به زندگی ورزی پیوست و غزل زیبا و پرمعنای «آمد امّا در نگاهش آن نوازشها نبود»، بازتاب این رویداد بود.
داستانی که موجب شد تا ورزی، آزردگی‌های روحی و احساسات لگدمال شده خود را در این غزل بیان کند. از سردی بوسه‌ها و نگاه‌های بی‌نوازش و آغوش بدون مهر شکوه و شکایت کند و از رسوائی‌ها ناله سردهد. تردید ندارم که خوانندگان صاحب‌نظر این نوشته براحتی می‌توانند به عمق ملال و آزردگی‌های روحی شاعر پی‌ببرند.
شعری که استاد بنان از آن آهنگی حزین و زیبا آفرید...
+{AmadAmma - Banan }
می فشارم تورا به سینه خود ، می کشانم تورا به آغوشم
قصدم اصلا زیاده خواهی نیست ، دوست دارم تو در امان باشی !
{ عمران میری }
+{ Soheila Golestani - Raze Man }
او را که رو به نور می رود
دیگران تاریک می بینند...
{
بی شک ، این شعر ، یکی از زیباترین سروده های سهرابه..برای من تمام زیبایی زندگی در این شعر نهفته و خلاصه شده..حتی شاید تنها در پنج سطر آخر..
روزی
خواهم آمد، و پیامی خواهم آورد.
در رگ ها، نور خواهم ریخت.
و صدا خواهم در داد: ای سبدهاتان پر خواب!
سیب آوردم، سیب سرخ خورشید.
خواهم آمد، گل یاسی به گدا خواهم داد
زن زیبای جذامی را، گوشواری دیگر خواهم بخشید.
کور را خواهم گفت: چه تماشا دارد باغ!
دوره گردی خواهم شد، کوچه ها را خواهم گشت،
جار خواهم زد: ای شبنم، شبنم،شبنم
رهگذاری خواهد گفت: راستی را، شب تاریکی است،
کهکشانی خواهم دادش.
روی پل دخترکی بی پاست، دب اکبر را بر گردن او خواهم آویخت.
هر چه دشنام، از لب ها خواهم برچید.
هر چه دیوار، از جا خواهم برکند.
رهزنان را خواهم گفت: کاروانی آمد بارش لبخند!
ابر را، پاره خواهم کرد.
من گره خواهم زد، چشمان را با خورشید، دل ها را با عشق ،
سایه را با آب، شاخه ها را با باد.
و بهم خواهم پیوست، خواب کودک را با زمزمه زنجره ها
بادبادک ها، به هوا خواهم برد.
گلدان ها، آب خواهم داد
خواهم آمد ، پیش اسبان، گاوان، علف سبز نوازش خواهم ریخت
مادیانی تشنه.. سطل شبنم را خواهم آورد .
خواهم آمد سر هر دیواری، میخکی خواهم کاشت.
پای هر پنجره ای شعری خواهم خواند
هر کلاغی را، کاجی خواهم داد.
مار را خواهم گفت: چه شکوهی دارد غوک!
آشتی خواهم داد
آشنا خواهم کرد.
راه خواهم رفت
نور خواهم خورد.
دوست خواهم داشت...
{ سهراب سپهری }
ارزشش را نداشت این دنیا
همه چیز بیهوده بود
زودگذر ، پوچ و بی سرانجام ...!
دوست داشتنت اما
حسابش همیشه جداست ...
{ حمید جدیدی }
+غم عالم فراوان است و من یک غنچه دل دارم
چه سان در شیشه ساعت کنم ریگ بیابان را؟
(صائب تبریزی )
اگر چه خاطرت با هر کسی پیوندها دارد
مباد آن روز و آن خاطر که من با جز تو پیوندم...
{ سعدی }
تطاولی که تو کردی به دوستی با من
من آن به دشمن خونخوار خویش نپسندم...
{ سعدی }
در صورت و معنی که تو داری چه توان گفت ؟
حسن ِ تو ز تحسین تو بستست زبان را !
{ سعدی }
زین دست که دیدار تو دل می‌برد از دست
