Assess
پنجشنبه, ۱۰ بهمن ۱۳۹۸، ۱۰:۳۶ ب.ظ
یه دفعه بابام به شکلی ضمنی بهم گفت که اگه می‌خوای تخمین بزنی چقدر به آدم‌ها اعتماد داری ببین حاضری چقدر پول رو بدون شاهد و مدرک بسپاری دستشون...مثلا من حاضرم به این برادرم صدهزار تومن بدم. اما اگه صد تومن بشه صد و پنجاه هزار تومن شک می‌کنم. ولی به اون یکی برادرم حاضرم بدون هیچ سندی صد میلیون بدم. اما همینم اگه بشه صد و پنجاه میلیون تومن، باز هم نه. شک می‌کنم و نمی‌دم.
فکر می‌کنم منظورش این بود که آدم‌ها قیمت دارن. هرکسی تو یه قیمتی به خودش شک می‌کنه، پس تو هم باید اینکارو بکنی.
چه حرف حکیمانه و قشنگی زدن پدرتون، تا خد زیادی باهاشون موافقم. بابای منم می‌گن هرکس عرضه‌ی کنترل همون‌قدر پول رو داره که خودش تا حالا به دست آورده. اگه به کسی که تا حالا بیست ملیون بیشتر درنیاورده وام دویست ملیونی بدی می‌ری گند می‌زنه احتمالا. حالا به اندازه‌ی جمله‌ی پدر شما نغز نبود، ولی حی کرم جاشه!
هرکسی تو یه قیمتی به خودش شک می‌کنه... آدم به خودش حاضره چه‌قدر بده...؟