بازگشت باشکوه جیم کری... :: دچــآر باید بود..

دچــآر باید بود..

گیرم که هم نیابم، شادم به جستجویش!

بازگشت باشکوه جیم کری...

سه شنبه, ۲۲ آبان ۱۳۹۷، ۰۹:۳۴ ب.ظ

دلم می‌خواست بعد از دیدن اپیزود اول، برچسب خیلی خوب و بعد از دیدن اپیزود دوم برچسب عالیو، روی این سریال (Kidding) بچسبونم. حالا که به اپیزود هفت رسیدم هیچ دوست ندارم تموم شه.

خیلی با تصویری که پوسترها و عکس‌ها ازش به نمایش می‌ذارن متفاوته و اصلا اون چیزی که فکرشو می‌کنید نیست. بعد از تموم کردن فصل اول، سرفرصت در مورد جزئیاتی که چشممو گرفتند می‌نویسم.

http://s8.picofile.com/file/8342655426/MV5BOGY3YjY3MDUtYmJhZi00ZjUxLWI0OWYtODFhYmE5MzgzMWU1XkEyXkFqcGdeQXVyOTA3MTMyOTk_V1_SX1777_CR0_0_1777_888_AL_.jpg

۵ ۰
سه شنبه, ۲۲ آبان ۱۳۹۷، ۰۹:۳۴ ب.ظ

Mohammad Mahdi ..

نظرات (۷)

۲۵ آبان ۹۷ ، ۱۵:۳۹

آریانا

برای من خوندن سیزده جلد کتابِ لمونی اسنیکت جدا از شوخی ها و شکل روایتش از این نظر جذاب بود که تو هر جلد از کتاب می شد سرنخ هایی جمع کرد و مثل ی کاراگاه همه چیز و آنالیز کرد با این امید که در نهایت سردرآورد که چه اتفاقی برای پدر و مادر بودلر ها افتاده ...بئاتریس که نویسنده مثل یک معشوقِ محترم ازش یاد میکنه کیه و اصلا این نویسنده ی مرموز زندگی این بچه ها رو چه جوری رصد کرده که حالا داره روایتش میکنه؟

و واقعا بعنوان ی نوجوون امیدوار بودم تهش یافته هام رو ببرم به مرحله 13 که نویسنده قراره گره گشایی کنه ..که خب همچین اتفاقی نمیفته . و چیزی بیشتر از همون داده هایی که تو سیزده جلد جمع کردی بدست نمیاری .

توسریال اما این معماگونه بودن به دلیل شکل روایی وجود نداره ... فقط میشه شوخی های کلامی و ادبیات سر و ته نویسنده رو تماشا کرد.که خب برای عبورکردگان از دوران کودکی و نوجوانی شاید اونقدرها هم جذاب نباشه .

برعکس شکل سینمایی ش با بازی جیم کری که به شکل فراگیرتری جذاب و دوست داشتنیه. به نظرم این ورژن از کنت اولاف حرص درآر تر هم هست و به همون اندازه دوست داشتنی تر:)

پاسخ:
اونقدر جذاب تعریف کردی ازش که دلم خواست خونده باشم!

پس یه پایان ناامیدکننده داره؟ چقدر حیف...البته معمولا همین میشه...به نظرم هیچی سخت تر از ساختن یه پایان کوبنده نیست...فرقی نمیکنه تو کدوم مدیوم باشه. شاید برای همین پایان باز اینقدر فراگیر شده‌.

به نظرم تو سریال با جزئیات بیشتری خباثت کنت اولاف نمایش داده شده...برای همین خیلی حرص درآره! و تو فیلم بازیگرا قوی تر و جذاب ترن. حتی سانی! :)

۲۵ آبان ۹۷ ، ۰۲:۲۱

عمو مهربان

جیم کری فوق العادست .. الحق که مستحق جایزه گلدن کلوبه !!

۲۳ آبان ۹۷ ، ۱۰:۰۷

غمی ‌‌

ماسک، دروغگو دروغگو، یس من، ترومن شو، احمق و احمق‌تر، بروس قادر، سرگذشت ناگوار لمونی، درخشش ابدی، دیک و جین، مرد کابلی، پنگوئن‌های آقای پاپر و... این مرد نازنین کسی بود که بهم ثابت کرد امتیازایی که به فیلما میدن چقدر کشکیه و یه فیلم با امتیاز پایین برای اکثریت، الزاما به این معنی نیست برای منم بی‌خود باشه. چه وقتایی که ایده‌های ادامه دادن بهم داد. همین یس من تاثیر زیادی روی من باشه. همین درخشش ابدی. همین ترون شو...

حتما اینو که گفتی می‌بینمش. جایی می‌خوندم که الان داره با افسردگی دست و پنجه نرم میکنه. کاش کار رابین ویلیامز رو تکرار نکنه. کاش قد شادی که به این همه آدم میده بهش شادی و آرامش برگرده. خلاصه که عشق من این مرد.

پاسخ:
Man on the moon هم قشنگه. ببین‌ اگه تا حالا ندیدی.

۲۲ آبان ۹۷ ، ۲۲:۴۲

Mission Blue

آره آره طنزپردازان بود. من تا جایی که یادمه اپیزود هاییش که در باره ی چارلی چاپلین، هارولد لوید، جیم کری و آدام سندلر بود رو ده بار دیده ام از بس که تکرار می شد و از بس که خوب بود:)

من عاشق استایل نویسندگی لمونی اسنیکت (یا اسم نویسنده اش هر چیزی که هست) شدم. شوخی هاش و بازی هایی که با کلمه ها و موقعیت ها می کنه خیلی تازه و جذاب بودن برام. همه ی شخصیت ها خنگی(!) خاصی دارن که بعضی اوقات حرص آدم رو در میارن! و من از شخصیت کنت اولاف بیشتر از خود بودلر ها خوشم اومد!

یکی از بدی هاش اینه که این 13 تا کتاب، به غیر از دو سه تا کتاب آخر سیر روایی یکسانی دارن. لوکیشن تغییر می کنه، شخصیت های جدیدی اضافه می شن شوخی ها عوض می شن اما حس می کردم دارم کتاب اول رو برای چندمین بار می خونم.

کتاب های 12 و 13 رو توی بدترین وضعیت ممکن خوندم. و ای کاش نمی خوندمشون تو اون وضعیت! موقع خوندن کتاب آخر استرس زیادی داشتم و تا خود صبح بدون اینکه حتی ثانیه ای بخوابم داشتم داستان رو تموم می کردم. اما فضای کتاب و سوال های بی جواب زیاد، اتفاقای بد و پایان بندیش با استرسم ترکیب وحشتناکی رو ساختن به طوری که همین الان که دارم می نویسم قلبم شروع کرده به تند تر زدن.

من هردو تاشون رو توی فیلم و سریال دوست داشتم. فضای سریال فانتزی تر از فیلمه. آهنگ های سریال و شیوه ی خوانندگی هریس، تیتراژ های ابتدایی و وفاداری به کتاب رو توی سریال دوست داشتم. فصل اول رو یک روزه دیدم. فصل دوم رو اما نتونستم تموم کنم. کتاب ها رو قبلش خونده بودم و چون سریال خیلی به کتاب وفاداره نمی تونستم دلیلی برای دیدن پیدا کنم.

پاسخ:
برادران مارکس هم‌ بودند که من اصلا دوسشون نداشتم.

همه جذابیت سری به کنت اولافه خب :)

میفهمم چی میگی. توی سریال هم همینه...لوکیشن عوض میشه اما فرمول رخدادها یکیه.

ممنون واسه توضیحت در مورد کتاب ها :)

۲۲ آبان ۹۷ ، ۲۲:۱۶

سِـــــــد جَــــــواد

عالیه این بشر

۲۲ آبان ۹۷ ، ۲۱:۴۹

Mission Blue

من هیچ وقت نتونستم ماسک رو کامل ببینم! اون موقع ها دسترسی به اینترنت نبود که بتونم ببینمش! تیکه هاش رو از یه برنامه که از شبکه چهار پخش می شد و مربوط به کمدین ها بود می دیدم و هر بار بیشتر از قبل دلم می خواست ببینمش. ولی نمی دونم چرا بین اون همه فیلمی که کرایه می کردیم، هیچ وقت ماسک رو نگرفتیم. توی همین برنامه، قسمت هایی از a series of unfortunate events رو هم نشون می داد و من عاشق اون هم شده بودم. ولی هیچ وقت ندیدمش تا همین پارسال که شروع کردم به خوندن و دیدن این مجموعه.

ایس ونچورای 2 رو ندیدم. سی دی یکش رو از یه لوازم التحریری کرایه کرده بودیم. دیوانه وار دوستش داشتم و یادمه تمدیدش هم کردیم.

و جای تاسف داره که من هنوز اون فیلمی که با کیت وینسلت بازی کرده رو ندیدم...

پاسخ:

کانال دو چند دفعه ای ماسک رو نشون داد و من اولین بار اونجا دیدم :)

فکر کنم منظورت برنامه طنزپردازان باشه. منم خیلی از قسمت هاشو دیدم و دوست داشتم. از معدود برنامه های خوب سیما بود!

من کتاب های a series of unfortunate events رو نخوندم. چطورن به نظرت؟

اما اولین بار چند سال پیش از تلویزیون همون فیلمی که تووش جیم کری بازی میکنه رو دیدم. و وای! چقدر عالیه این فیلم از همون تیتراژ اول! گریم پذیری و اکت فوق العاده جیم عالی ش میکنه بیشتر.

بعد پارسال سریالی که نیل پاتریک هریس بازی ش میکنه رو دیدم. حالم از فصل اولش بد شد! اصلا اصلا نتونستم ببینمش. بعد شنیدم که فصل دوم اش بهتره و فقط به خاطر بارنی خودمون نشستم به دیدنش :) و باید بگم قابل تحمل بود. نیل شیرینی های خاص خودش رو داره، اما سریال در کل مناسب بچه هاست و اونقدرها کار قوی ای نیست.

۲۲ آبان ۹۷ ، ۲۱:۳۷

Mission Blue

من دو تا اپیزودش رو دیدم به شرایط روحی اون زمانم نمی خورد. چند وقت دیگه احتمالا ادامه اش می دم.

تو اون دو تا اپیزود عاشق موسیقی هاش شدم و دوباره حسی که به جیم کری بعد از دیدن ماسک و ایس ونچورا داشتم سراغم اومد.

پاسخ:
من از بچگی عاشق ماسک بودم :)‌ دوتا قسمت ایس ونچورا رو هم دبیرستان دیدم. کمدی های دهه 90 اش درخشان‌اند. تا سال 2005.

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، <strike> یا <s>، ، ، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، ، ، <a href="" title="">، ، <div align="">

کد امنیتی *

ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته می‌شوند

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد

دچــآر باید بود..

دچــآر باید بود..

گیرم که هم نیابم، شادم به جستجویش!

بازگشت باشکوه جیم کری...

Kidding

از فیلم هایی که میبینم

جیم کری

می نویسم

کیدینگ

نظرات (۷)

شعر

از فیلم هایی که می‌بینم

جست و جو در کتاب‌ها

حرف‌هایی که باید گفته می‌شد

موسیقی

عکس

می‌نویسم

شعرهایی که باید برایت بخوانم

دیالوگ‌های محشر

کلیپ‌ها

روزانه‌ها

داستان کوتاه های من

دانش

مسافرت و کمپینگ

پرسش

فلسفه

روانشناسی