دچــآر باید بود..

گیرم که هم نیابم، شادم به جستجویش!

دچــآر باید بود..

گیرم که هم نیابم، شادم به جستجویش!

و این سرنوشت فرد را تعیین میکند...

شنبه, ۲۷ آبان ۱۳۹۶، ۰۱:۲۹ ب.ظ


[مقدمه: 1- آمیزش اجتماعی]


توجه روانپزشکی اجتماعی به این است که در جریان عادی رشد، از وقتی که نوزاد از مادرش جدا میشود چه اتفاقی می افتد. تمام آنچه را که تا پیش از این بیان شد میتوان تنها در یک عبارت مصطلح خلاصه کرد: "اگر نوازش نشوی، روانت نابود میشود!"

بنابراین بعد از آن که دوران صمیمیت دامان مادر به پایان رسید، فرد در بقیه عمر هر روز با این معما رو به رو میشود که دست تقدیر چه شاخی سر راهش سبز خواهد کرد. یک شاخ عبارت است از نیروهای اجتماعی و روانشناختی و زیستی که مدام سد ادامه صمیمیت جسمانی به سبک دوران نوزادی میشود و شاخ دیگر تلاش مداوم اوست برای کسب مجدد آن صمیمیت.

در بسیاری از موارد فرد سازگاری نشان میدهد و یادمیگیرد تا با کمترین نوازش، حتی از نوع نمادین آن خود را راضی کند، تا جایی که گاهی حتی مشاهده یک سر تکان دادن در تایید کارهای او و به رسمیت شناختن موجودیتش، برایش کافی ست - اگر چه آرزوی اولیه او برای صمیمیت جسماتنی به همان میزان باقی مانده است.

در واقع گرسنگی محرک ایام نوزادی تا حدی تبدیل به گرسنگی "به رسمیت شناخته شدن" میگردد. با افزایش یافتن پیچیدگی های این سازش، شخص در تلاش برای به رسمیت شناخته شدن منفردتر میشود، و همین نشانه هاست که به آمیزش اجتماعی تنوع میبخشد و سرنوشت فرد را تعیین میکند.

یک هنرپیشه سینما ممکن است نیاز داشته باشد در هفته صدها تشویق و نوازش از دوستداران گمنام و غیرقابل شناسایی اش دریافت کند تا مغزش نپکد، درحالیکه سلامت جسمی و روانی یک دانشمند احتمالا تنها مستلزم دستی ست که استادی سرشناس سالی یک بار محض تشویق به پشتش بنوازد!


+بازی ها ( روانشناسی روابط انسانی) | اریک برن | اسماعیل فصیح

  • موافقین ۳ مخالفین ۰
  • شنبه, ۲۷ آبان ۱۳۹۶، ۰۱:۲۹ ب.ظ
  • Mohammad Mahdi ..

نظرات  (۲)

  • فاطمه سروری
  • سلام به شما

    خیلی خوبه که به نیازهای روانمون اشراف داشته باشیم و خودمون رو درک کنیم
    اما به نظرم حتی برای هنرپیشه ( مثال از شخصی که تشویق و تحسین زیادی دربافت میکنه) ای که فرمودین نوازش یکنواختی از جامعه و محیطش دریافت نمیکنه در همه ی ایام کارش.
    پس چه طور در موعدی که تحسین نمیشه خودش رو قوی نگه داره؟ یه دانشمند در موعد شکست های پی در پی؛ اصلا یه فرد معمولی در چنین موقعیتی باید چه کاری انجام بده؟
    پاسخ:
    سلام

    بله..مشخصه که همیشه به یک روند دریافت نمیکنه و برای همین بسیاری از هنرمندان سرخورده و افسرده میشن در دوران میانسالی یا پیری..

    اینکه چطور باید خودمون رو قوی نگه داریم جوابیه که بهتر روانشناس ها بهش جواب بدن..
    اما نظر شخصی من اینه که باید با درک منشا نیاز به این نوازش ها..خودمونو تا حد زیادی ازشون مستقل کنیم..نه اینکه اگه باشند ازشون لذت نبریم ولی شخصیتمون و کیفیت فعالیتمونو مستقل ازش نگه داریم..
    خودآگاهی + خودکنترلی
    خیلی جالبه... این با اون حس نیاز به تایید دیگران فرق می کنه؟
    پاسخ:
    نه دیگه همونه..
    یعنی میتونه همون باشه
    ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
    شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
    <b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
    تجدید کد امنیتی