یار، پهلوی رقیب است و من از رشک، هلاک...
شنبه, ۲۱ فروردين ۱۳۹۵، ۰۹:۵۰ ب.ظ
اگه کسی دوست داشته باشم ، واقعا برام ناراحت کنندست که ببینم داره با یک نفر دیگه حرف میزنه یا میخنده
حتی یه دفعه یکی دوست نداشتم و ناراحت شدم !
دچــآر باید بود..
گیرم که هم نیابم، شادم به جستجویش!
من قبلا اصن اینجوری نبودم .. و از اینکه دوستا و همکلاسیا و اعضای نزدیکم روم یجور حس مالکیت داشته باشنم بیزار بودم .. اما الان به شکل وحشتناکی همینطورم .. حتی تو مورد دوم .. حسادت نیست .. حتی مالکیتم نیس .. میدونی ... نمیتونم درست راجبش توضیح بدم ولی فکر میکنم به اون درونگرایی ِ هم ربط داشته باشه .یعنی هرچقد دایره افراد تاثیر گذار و دوست داشته شده ـت کوچیکتر باشه بیشتر دچار این حس میشی . نمیدونم ..
پاسخ:
کاملا درک میکنمم چی میگید...حتی اونجاهایی که نمیدونید چه جوری بیانش کنید ، چون خودم کاملا احساسش میکنم.
کاملا درک میکنمم چی میگید...حتی اونجاهایی که نمیدونید چه جوری بیانش کنید ، چون خودم کاملا احساسش میکنم.
منم خیلی حســودم :(
نمیتونم این حسمو پنهون کنم ..خیلی دلم میخاد ولی نمیشه هیچ وقت به این راضی نمیشم ک این حسمو نگم....بالاخره یه طوری ابرازش میکنم ^_^
پاسخ:
اتفاقا شاید ابراز کردن ، کنش مناسب تری هم باشه :)
اتفاقا شاید ابراز کردن ، کنش مناسب تری هم باشه :)
منم همینطور :)
حتی درباره ی حالت دوم هم همینطور:)
+ ینی کلا مرغ دلم از شدت حسودی صداش در نمیاد؛)
حتی درباره ی حالت دوم هم همینطور:)
+ ینی کلا مرغ دلم از شدت حسودی صداش در نمیاد؛)
پاسخ:
البته برای من با حسادت فرق میکنه ، بیشتر منزجر میشم و یه حس خیلی بد ( چون تقریبا میفهمم قضیه چیه ، هدف چی میتونه باشه و معمولا مقصد کجاست . )
البته برای من با حسادت فرق میکنه ، بیشتر منزجر میشم و یه حس خیلی بد ( چون تقریبا میفهمم قضیه چیه ، هدف چی میتونه باشه و معمولا مقصد کجاست . )