مارتین و بینا راثبولت که الان بیش از سه دهه است با هم ازدواج کردن اونقدر به هم نزدیک اند که بچه هاشون اونا رو به یه اسم صدا میکنند...ماربینا.
مارتین
که موفق به تهیه میلیونها فراورده فناوری و سرمایه گذاری های دارویی شده
نمیتونه زندگی رو بدون بینا تصور کنه. برای همین بینا۴۸ رو ساخت یک ربات که
با خاطرات، باورها و ارزش های بینای واقعی طراحی شده.
مورگان فریمن: خب چرا میخوای یه کپی از بینا درست کنی؟ هدفت از این کار چیه؟
مارتین:
هدف ما از انجام این پژوهش این بود که عشق رو برای کسانی که به زندگی یا
به اشخاص دیگه ای مهر میورزند تا آینده بینهایت جاودانه کنیم.
از
طرف دیگه میخوایم خاطراتمون و بسته های ذهنیمون برای نوه ها و نتیجه هامون
به صورت ابزاری ارتباطی با ما باقی بمونه حتی اگه بدن هامون نتونند برای
همیشه دوام بیارند. این آزمایش نهایتا برای اینه که ما انسان ها بتونیم مرگ
رو فریب بدیم.
مورگان، ما فکر میکنم کاری که داریم با این آزمایش انجام
میدیم بخشی از فعالیت صف طویلی از انسان هاست که همیشه سعی کردند از خیانت مرگ به
زندگی جلوگیری کنند...ما در وهله اول از جنگل اومدیم بیرون تا دیگه نیازمند رحم
حیوانات نباشیم و بعد واکسیناسیون رو توسعه دادیم تا از بیماری ها فرار
کنیم.
بنابراین فکر میکنم که وظیفه صنعت پزشکی و صنعت فناوری زیستیه که مرزهای مرگ رو در آینده عقب و عقبتر برونه.
مورگان
فریمن: بنابر شماری از فلسفه ها یکی از چیزهایی که ما رو از ماشین ها
متمایز میکنه چیزیه که مصریان اون رو "کا" می نامیدن و ما اون رو به عنوان
"روح" میشناسیم. نظر تو در این مورد چیه؟
مارتین: چندین دهه زمان میبره تا پیشرفت های بعدی
در زمینه آنچه که من و بینا خودآگاهی سایبری میدونیم با استفاده از
کامپیوتر ها به بازسازی ذهن انسان بپردازه تا معلوم بشه که روح با اون
تفاوتی داره یا نه...امروز کسی نمیتونه به این سوال جواب بده. پس این سوالی
نیست که من و تو هم قادر به پاسخگوییش باشیم.
