اینکه شمعدانی را
" جانم"
صدا میزنم ،
دست خودم نیست...
همیشه فکر می کنم که گلها را
تو بدنیا آوردی
به گلدان مریم و نرگس و یاس
یا همین بنفشه و شب بو نگاه کن!
زیبایی شان به تو رفته
تنهایی شان به من !
{ حمید جدیدی }
دچــآر باید بود..
گیرم که هم نیابم، شادم به جستجویش!
ارزشش را نداشت این دنیا
همه چیز بیهوده بود
زودگذر ، پوچ و بی سرانجام ...!
دوست داشتنت اما
حسابش همیشه جداست ...
{ حمید جدیدی }
+غم عالم فراوان است و من یک غنچه دل دارم
چه سان در شیشه ساعت کنم ریگ بیابان را؟
(صائب تبریزی )
+تنهایی ؟
-منظورت از تنهایی چیه
+یعنی کسی تو زندگیت هست...یا تنهایی ؟
-کسی تو زندگیم هست..ولی تنهام
پسرم توی حیاط
از درخت انار بالا و پایین می رود
دخترم موهای بورش را بافته و برادرش را تشویق میکند ،
برای چیدن سرخ ترین شان...
تو ، اما
از پشت پنجره
چه غمگین و سرد..به نقطه ای دور خیره شده ای..
شعر گاهی
شبیه واقعیت هاست
برای خانواده ای که نداشته ای
و همسری زیبا که هیچگاه از آن تو نبوده است..
دفترم را ورق میزنم
باید از تنهایی نوشت
از نداشتن ها
ولی صدای خنده ی بچه های آن سمت این دیوار کاغذی..
بی اختیار بر میگردم
{ بچه ها آهسته تر ،مواظب دست و پاهایتان باشید وقت بازی }
پدر است دیگر
تاب نمی آورد دلش..
ولی خوب که نگاه میکنم ،کاغذ سرد و سفیدی میبینم
و زنی که در هیچ یک از سطر هایش پیدا نیست..
دوباره ورق میزنم
باید از تنهایی نوشت
از نداشتن ها
از خنده های پسری روی درخت
و دختری که فکر میکنی
هنوز مال توست..
{ حمید جدیدی }
