سرو بلند من که به دادم نمی رسی..

پیوند ِ جان جدا شدنی نیست ماه من

تن نیستی که جان دهم و وارهانمت..

{ شهریار }

+لبخند کن معاوضه با جان شهریار

تا من به شوق این دهم و "آن" ستانمت..

هی بخواهیم و رسیدن نتوانیم که چه؟

کشتی‌ای را که پیِ غرق شدن، ساخته اند

هی به جان کندن از این ورطه برانیم که چه؟

{ شهریار }

ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم..

از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران...رفتم از کوی تو لیکن عقب سرنگران

ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی..تو بمان و دگران ، وای به حال دگران !

{ شهریار }