این واضح‌ست که هر آدمی مرکز جهان خودش است. من مرکز جهان خودم هستم و تو هم مرکز جهان خودت هستی. این منطقی و غیرقابل اجتناب است.
حالا اینکه کسی که مرکز جهان خودش است، به کس دیگری القا کند که نقطه پرگار وجود اوست، یعنی حرف بی‌خود زدن، یعنی از بازه ی منطق خارج شدن، یعنی رفتن به سراشیبی تند احساسات. یعنی سقوط ناگزیر رابطه و در نهایت شنیدن یا گفتن: "من برایت هیچی نیستم."
به نظر من، با فرض اینکه هر کس هسته و زندگی خودشه، و «الکترون»های یه ادم هم جزوی از اون «خود»ه است، میتونیم به جای اینکه از همدیگه توقع هسته همدیگه بودن رو داشته باشیم، با همدیگه الکترون به اشتراک بذاریم.
دوستان هیشکی نمیتونه جوابمو بده ؟؟
سلام . دوستی من اطلاعات نتم پایینه میشه راهنماییم کنی ؟
من اینستا ندارم اما میرم تو گوگل سرچ میکنم و پیج سلبریتیها رو می بینم اما یکم بالا پایین میکنم یه پیام ضد حال میاد وسط صفحه و نمیذاره من بقیه ی عکسارو بببینم بالاش نوشته اینستاگرام چیکار کنم اون نیاد و بتونم عکسارو ببینم ؟
یه سوال دیگم داشتم یادم رف چی بود :(
ممنون میشم راهنماییم کنی
سلام محمد مهدی.
به نظرم کسی که هنوز خودش رو نشناخته و با فردیتش ارتباط بر قرار نکرده خیلی راحتی این حس رو در طرف مقابلش القا میکنه.
این حس برای من یک زنگ خطره... این که یک نفر بیاد به من بفهمونه من مهمترین اتفاق زندگیش هستم عملا به من میگه این آدم هنوز با خودش آشنا نشده و بنابراین ظرفیتی برای آشنایی با من نداره.
هرکس مرکز جهان خودشه اما رابطه باعث میشه دونفر در عین حال که فردیتشون رو حفظ میکنن؛ اجتماع و اشتراک پیدا کنن برای مجموعه ی دونفری.
نه سقوط در " من برات هیچی نیستم "
نه برفرازِ " تو همه چیز منی "
جایی میان این دو که منطق و احساس باهم نفس میکشند.
علوم هشتم :))