در ستایش شک

شک کردن بزرگترین سرمایه ی آدمیزاد است. زندگی بدون شک کردن، از آدم تخته سنگی نفوذ ناپذیر می سازد. ایمان کامل، بدون باز گذاشتن دریچه ای برای شک، تنها حاصلش بسته شدن و ماندن است‌. گندیدگی و تباهی از بطن ایمان زاده می شود.

بد نیست گاهی از خودمان بپرسیم آیا هنوز پنجره ای که به شک باز شود داریم؟ ببینیم که چیزی از این سرمایه ی عظیم مان هنوز باقی است یا از دستش داده ایم؟ اگر چنین پنجره ای را در رویارویی با دیگران یا مواجهه با خودتان نیافتید با شکی قریب به یقین بدانید مرده اید.