این میل به یونیک بودن واسه دیگران از کجا میاد ؟

شنبه, ۱۳ خرداد ۱۳۹۶، ۱۱:۱۹ ب.ظ

نمیتونم با آدمهایی که دوستان زیادی دارن به خوبی ارتباط برقرار کنم و دوست باشم. اون حس خوب یونیک بودن رو بهم نمیدن. احساس میکنم اگه تو اون لحظه هرکس دیگه ای هم جای من باشه براشون فرقی نمیکنه، باهاش صحبت میکنند و وقت میگذرونن بدون اینکه تفاوت یا نیاز خاصی رو احساس کنند. قابل تصوره که انرژی و زمانشون هم تقسیم میشه بین اون همه آدم. و حتی اگه آدم فوق العاده ای هم باشن سهم قابل توجهی به تو نمیرسه.

از طرفی چون براشون فرقی نداری هرلحظه امکان جایگزینیت با آدمهای دیگه وجود داره. اونوقت انرژی که برای این رابطه هم گذاشتی به هدر رفته،کاملاً..

۵ ۲
شنبه, ۱۳ خرداد ۱۳۹۶، ۱۱:۱۹ ب.ظ

Mohammad Mahdi ..

در مورد روابط انسانی و عاطفی

روزانه ها

می نویسم

۱۵ خرداد ۹۶ ، ۱۹:۲۴

آریانا

فک کنم دیگه به مرحله ی لحن شناسیِ کامنت گذاران رسیدی برادر :))

خخخ آره انقدر درباره ی هرچیزی که ما اسمشو میبریم میگه من انجام دادم که من شک میکنم 20 سالش باشه :))

منم دقیقا مثل تو فکرمیکنم یه جورایی منم مبتلا به همون "تک چیزی" ام شاید ...

میدونی ماها یادگرفتیم رابطه هامون رو بر اساسِ عواطف و ادراکاتِ متقابل پایه ریزی کنیم و حس میکنیم به ایجاد ارتباط با آدمای دیگه ای خارج از محدوده ی آدمای مهمِ زندگیمون نیاز نداریم درصورتی که این درست نیست ... اینی که میگی اینجورآدما رو پس میزنی ... به نظرم اگه با معیارهات متناقض نیستن میشه تا حدودی به یه رابطه ی معمولی باهاشون ادامه بدی ... اما هرگز نمیشه انتظار داشته باشی اون حجم از وفاداری که شخصیتِ انحصارطلبانه ی ما طالبشه رو از چنین کسایی بدست بیاری...

اتفاقا این سوالی که پرسیدی تو اون موردی که واست تعریف کردم جوابشو گرفتم ... شنیدم که داشت به بست فرندش توضیح میداد که تو بست فرندمی ... با فلانی و فلانی و فلانی فقط یه رابطه ی عادی دارم همین !! یعنی خودِ بست فرنده هم گیج میشه از این حجم بالای روابط و باور نمیکنه که از بین اون همه آدم انتخاب بشه:)))

۱۵ خرداد ۹۶ ، ۰۲:۴۳

آرزو

سلام

بستگی داره اون آدم دلخواه تر هم تو رو بخواد یا نه. خیلی جالب میشه وقتی می بینی اونی که دلخواهت هست خودش یه دلخواه دیگه داره و حتی وقتی با توئه دلش پیش یکی دیگست.

به نظرم اگه با این دوستای خاصتون تقریبا تو یه سطح باشین اما با سلایق متفاوت این دوستی ریشه دار میشه. مثلا یکی تو حقوق حرفی برا گفتن داره و اون یکی تو هنر. با اینکه ربطی به هم ندارن ولی میتونن این دوستی رو پوشش بدن چون هر دو کمال گرا هستن ولی وای از روزی که کفه یه طرف سنگین تر باشه و طرف دوم به جای سنگین تر کردن کفه خودش هوس انحصارطلبی به ذهنش بزنه. اگه منصف نباشی نهایت این دوستی به رفتارها و واکنش های بدی می رسه.

۱۴ خرداد ۹۶ ، ۱۳:۵۶

نجّار نجّاری

"تک چیزی".من اسمشو گذاشتم تک چیزی.مثلِ هانس شنیرِ «دلقک»،که مسلک تک همسری داشت و نمی تونست اوقاتی‌ـو که با همسرش داشته با کس دیگه‌ای تقسیم کنه.

من خودم گاهی حس خودخواهی بهم دست می داد،دوست داشتم محدود رفقای نزدیکم کاملاً متعلق به من باشن و تا وقتی اینطوری بود،دوست بودیم تقریبا و در غیر این صورت مثه بقیه می شدن برام که خب به نظرم خودخواهی بود،هر کسی می تونست با هر کی بهش خوش می گذره باشه و من نمی تونستم و ظاهراً شما هم. [:)]

۱۴ خرداد ۹۶ ، ۱۳:۴۸

مــیـمـ‌‌‌‌ ‌‌‌‌

=)))
نه من اتفاقا از اونایی نیستم که با همه دوستن

امتحان ِتحریم مجانیه:)

۱۴ خرداد ۹۶ ، ۰۲:۱۴

یعنی از این آدم پر انرژیا؟:))))
نه اتفاقا اینطور به نظر میاد ولی اینطوری نیستم
آره دیگه سخته چون همیشه مرکز توجه بودن اقبال عمومی رو داشتن حالا یه نفر پیدامیشه و به اون ها و همون روابط نه میگه
:-/
البته شایدم نباشه
تو موردی که من تجربی مشاهده کردم سخت بوده یعنی در انظار عمومی خر منو چسبیده که تو مشکلت با من چیه :-/

۱۴ خرداد ۹۶ ، ۰۰:۱۳

Hvdhkh

اینجور آدما به درد اینکه بِست فرندت بشن نمیخورن خصوصا برای آدمایی مثل ما که عمدتا یکی دو تا دوست صمیمی داریم و همه چیزمون رو براشون میذاریم ...

از این آدما زیاد دیدم و اتفاقا همین دیشب داشتم به این موضوع فکر میکردم که چون پیداکردنِ آدمی که از تمام ابعاد باهات تناسب داشته باشه سخته میرن سراغ آدمای مختلف که با هر کدوم تو یه بعد اشتراک دارن ...

مثلا من یه هم اتاقی دارم که دقیقا همینطوریه ، با یه سری دوستاش میره عکاسی ، با یه سریاشون موسیقی تمرین میکنه ، هر وقت میخواد کتاب بخره با من مشورت میکنه و نوشته هاشو میده من براش بخونم و تصحیح کنم ، با یه گروه از دوستاش راجع به عرفان حرف میزنه و با یه دسته دیگه میره عشق و حال و جنگل ؛)

خلاصه با همه جور آدمی دوسته و وقت میگذرونه ...

البته این اصلا با شخصیت من سازگار نیست ، ولی اینم یه روش زندگیه ... درحالیکه ماها فکر میکنیم یکی باید باشه که از همه نظر با ما همفکر و هماهنگ باشه تا باهاش ارتباط برقرار کنیم ، اون منتظر نمیشینه و از وجود تک تک آدما تو زندگیش استفاده میکنه ...

+ خخخ یادم رفته موقع نوشتن اسمم کیبورد و فارسی کنم :))

۱۳ خرداد ۹۶ ، ۲۳:۲۷

و نکته اینجاست که اینها همونایی ان که از همه تنهاترن[کانال تلگرامی اش را میبندد]
:)))
ولی جدی چرا همچین دیدگاهی رو بقیه ندارن؟چرا همیشه این افراد درمعرض توجهن؟ِو چرا وقتی پسشون میزنی براشون سخته!
چرا با وجود اینکه خیلی بدیهیه اون انرژی که به قول شما میرسه به اطرافیانشون خیلی کمه چراباز هم یه اکثریت قابل توجهی دوست دارن باهاشون ارتباط بگیرن؟

۱۳ خرداد ۹۶ ، ۲۳:۲۱

yalda parsa

اره
دقیقا حسی که من هم دست میده
یعنی ما رو اون دوستی حساب باز کردیم ولی برای طرف مقابل فرقی نداره تو باشی یا یکی دیگه

دچــآر باید بود..

دچــآر باید بود..

گیرم که هم نیابم، شادم به جستجویش!