پرسش 4/ میل به دیده شدن
شنبه, ۹ بهمن ۱۳۹۵، ۱۰:۰۳ ب.ظ
دوست دارم بدونم این میل به دیده شدن و خونده شدن از کجا میاد؟ چرا بخشی از لذت ما در هر تجربه ای اینه که دیگران هم ازش آگاهی پیدا کنند؟ چرا نیاز داریم دیگران هم بدونند ما به چی فکر میکنیم، چی دیدیم یا چه چیزهایی رو از سر گذروندیم تا خوشیمون تکمیل بشه؟
من از همون اولی که وبلاگ زدم تا الان دارم کتاب ها و فیلم ها و عمدتا موسیقی های مورد علاقه ام رو به اشتراک می گذارم. از خودم پرسیدم چرا؟ پرسیدم آیا لذتی که از شنیدن این موسیقی ها به دست میارم کافی نیست؟
موسیقی هایی که من گوش میدم میتونن سه دسته باشن.
دسته ی اول موسیقی هایی هستند که لذت بسیار زیادی ازشون می برم و اونقدر قدرت دارند که می تونند "روح"م رو بزرگ کنند و کاری کنند که من به اون ها احاطه داشته باشم. من این موسیقی ها رو با هیچ کس به اشتراک نمیگذارم چون معتقدم اگر کسی از وجودشون با خبر بشه جادوشون رو از دست میدن.
دسته ی دیگه موسیقی هایی هستند که ازشون لذت می برم. ولی این لذت کامل نمیشه مگر اینکه کس دیگه ای هم از لذت بردن من با خبر بشه. اینجاست که نشون دادن خود و فرزانه و روشنفکر بودن و تعریف و تمجید دیگران برام نمود پیدا می کنه.
دسته ی سوم هم که موسیقی هایی هستند که لذت گذرا ایجاد می کنند. موسیقی هایی که بهشون گوش ی دم و لذت می برم ولی لذت بردن از اون ها گذراست. این نوع موسیقی ها رو معمولا درباره شون صحبت نمی کنم زیاد.
من اینجا درباره ی موسیقی صحبت کردم. ولی گمونم این سه نوع برخورد رو میشه تعمیم داد به باقی آثار هنری و لذت ها و تجربه ها.