مرا مگوی که طریق عشق رها کن

به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل

که گر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم..

{ سعدی }

+واحه، سرزمین کوچک آبادی میان کویر است.قبلاً‌ هم به هزار شکل و بیان گفته‌ام.راز یافتن شهر، رها کردن واحه است.شاید در بیابان سرگردان شویم.شاید هرگز نه شهر را بیابیم و نه راه برگشت به واحه را.

اما، اگر واحه نشینی را انتخاب کردیم، گلایه از هوای گرم بیابان و عطش در زیر آفتاب سوزان، صرفاً چهره‌ی رقت بار و ترحم آور ما را، رقت انگیزتر خواهد کرد..محمدرضا شعبانعلی